Alsof de jaren nog niet vol genoeg zitten.
Op het einde van de seizoenen (behalve winter) heb je nog de derde fase, de mogelijkheid om één gratis hoofdactie uit te voeren. Het spelbord is ingedeeld in verschillende regio’s waarin je als hoofdactie ofwel een dorp kan bezoeken, een yurt gebruiken, een opdracht uitvoeren, een buitenpost bouwen of een landschapstegel opeisen. Alsof de jaren nog niet vol genoeg zitten, kan je er ook nog voor kiezen om ofwel een tweede basisactie ofwel een tweede hoofdactie uit te voeren.
Dan heb je nog de winter. In de winter krijg je terug paarden, schrijf je verhalen en doe je de administratie. Doorheen de voorgaande seizoenen scoor je hoogstwaarschijnlijk enkele verhaalpunten. Hiermee kun je in de winter een liederentegel kiezen die je terug wat bonussen oplevert (overwinnigspunten, doelkaartjes, munten, …). In de administratie fase maak je het spelbord terug klaar om een nieuw jaar in te gaan.
" ik zou ook niet onthouden of begrijpen wat ik net allemaal gelezen heb "
Alles duidelijk? toch? Ik moet eerlijk toegeven: ik zou ook niet onthouden of begrijpen wat ik net allemaal gelezen heb. Eenzelfde gevoel kreeg ik ook bij de eerste keer doorlezen van het regelboek. Er is zóveel te doen, zóveel mogelijkheden dat ik geen benul had hoe ik eraan moest beginnen. Maar, het moet ook gezegd worden: na het eerste jaar gespeeld te hebben met het regelboek aan mijn zijde werd heel wat duidelijk. Aangezien je uiteindelijk 12 keer een gelijkaardige ronde (seizoen) speelt, herhalen de grote lijnen zich en vind je uiteindelijk wel een strategie om toch maar dat ene doel te halen. Op zich is het regelboek voldoende duidelijk, het duurt gewoon even voor ik inzicht kreeg. Met dat inzicht lukt het vrij vlot om het regelboek achterwege te laten.
Thematisch is het sterk: je wordt jaarlijks meegezogen in de moeilijkheden om naar het zuiden te reizen. Dat alles heeft uiteraard te maken met het thema: Siberië, kozakken, yurt, het jagen, je ervaringen ‘delen’ in de verhaalpunten, … Het artwork helpt hier een handje mee, persoonlijk vind ik het artwork prachtig! De ongerepte natuurbeelden met de dierenpelsfiches die ervoor zorgen dat je bijna letterlijk de konijntjes ziet huppelen (nope: ik drink geen alcohol 
).
Het spel bevat veel onderdelen, héél veel. Voor ieder aspect in het spel heb je een zakje met componenten. Het lastigste vond ik vooral de kleine pelsfiches. Op het grote spelbord liggen er locatie-tegels; per locatie liggen er kleine pelsfiches. Tik je per ongeluk tegen het spelbord dan verschuiven ze allemaal en dit kan enorm frustrerend zijn. Tijdens ‘winter’ moeten de locatie-tegels aangevuld worden, maar het gebeurde wel eens dat ik halverwege het jaar op een tegel kwam die ik nog niet aanvulde met die kleine pelsfiches.
Op die pelsfiches heb ik toch wel vaak gezucht.
Op zich worden ze getrokken uit een meegeleverd linnen zakje, maar wat een gewriemel telkens om deze correct te leggen. Op de locatiefiches worden de contouren afgebeeld waarin je ze kunt leggen. Ligt het nu enkel aan mij, maar ik vind pas rust wanneer ze ordelijk op hun plaats liggen. En dat alles neemt toch wat tijd in beslag.
Door het verschrikkelijk aantal aan keuzes is er geen enkel spel gelijk! Ieder aspect in het spel kan snel veranderen waardoor ook alles plots anders kan verlopen. In de doos zitten 4 spelersborden met aan de voorkant dezelfde vormgeving; aan de achterkant krijgt iedere speler een unieke eigenschap. Als solospeler neem je het op tegen Ivan (de automa). Op de automa-kaartjes staan kleine lettertjes van a tot en met f. Je kunt ervoor kiezen om 1 letter weg te laten, waardoor Ivan een bepaalde strategie gaat volgt. Zo gaat Ivan bijvoorbeeld focussen op het scoren van landschapstegels, buitenposten en/of trofeeën.
Over het solospel wil ik met veel plezier nog iets aan toevoegen: namelijk over de werking van de automa-stapel. Per seizoen maakt Ivan één beurt, je begint met een kaart van de stapel om te draaien en deze tegen je trekstapel te leggen. Hierdoor krijg je vier stappen die Ivan zal ondernemen: Ivan verplaatst zich, doet zijn basis- en hoofdactie en doet daarnaast ook nog een extra actie. Die extra actie is de actie waar wij als speler voor moeten betalen. Maar door de manier waarop de trekstapel werkt krijg je inzicht hoe Ivan zijn beurt speelt, gebaseerd op hoe een gewone speler zou kunnen spelen.
Eén spelletje speelt gemiddeld meer dan een uur. De speelduur valt dus best mee, maar de tijd voor het klaarzetten van het spel en daarnaast ook nog het wegstoppen in de juiste zakjes neemt serieus wat tijd in beslag. Je bent dan toch bijna twee uur bezig met opzetten, spelen en opruimen. Persoonlijk stoort mij dit niet, maar ik kan me wel voorstellen dat dit voor anderen een ware opdracht lijkt.
Mijn winst was sterk afhankelijk van welke strategie ik koos voor Ivan. De grootste uitdaging bestaat erin alle strategieën te proberen en deze ook allemaal te overwinnen. Het spel is zeer strategisch, maar er is toch ook wel geluk mee gemoeid: de pelsfiche, getrokken uit een linnenzakje, bepalen de markt, het handelen en welke fiches er per locatietegel liggen. Op zich vond ik de geluksfactor nog vrij laag aangezien je vaak meerdere pelsfiches in je strategie kan inpassen.
Kort samengevat vind ik Stroganov echt een topspel. Op geen enkel moment kreeg ik het gevoel een tegenspeler te missen, Ivan zorgt voor een goed evenwicht. Ondanks de lange setup, vond ik toch telkens de goesting om me daarover te zetten. Er zit voldoende uitdaging en variatie in ieder spel waardoor dit spel nog vaak op tafel kan en zeker mag komen.
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4/5
Componenten & artwork: 7/10
Regelboek: 3/5
Opzet & speelduur: 3/5
Geluk-strategie: 4/5
Win-verlies: 4/5
Herspeelbaarheid: 5/5
ALGEMENE SCORE: 7,6/10
SPEELPLEZIER: 8/10
).Het spel bevat veel onderdelen, héél veel. Voor ieder aspect in het spel heb je een zakje met componenten. Het lastigste vond ik vooral de kleine pelsfiches. Op het grote spelbord liggen er locatie-tegels; per locatie liggen er kleine pelsfiches. Tik je per ongeluk tegen het spelbord dan verschuiven ze allemaal en dit kan enorm frustrerend zijn. Tijdens ‘winter’ moeten de locatie-tegels aangevuld worden, maar het gebeurde wel eens dat ik halverwege het jaar op een tegel kwam die ik nog niet aanvulde met die kleine pelsfiches.
Op zich worden ze getrokken uit een meegeleverd linnen zakje, maar wat een gewriemel telkens om deze correct te leggen. Op de locatiefiches worden de contouren afgebeeld waarin je ze kunt leggen. Ligt het nu enkel aan mij, maar ik vind pas rust wanneer ze ordelijk op hun plaats liggen. En dat alles neemt toch wat tijd in beslag.
Door het verschrikkelijk aantal aan keuzes is er geen enkel spel gelijk! Ieder aspect in het spel kan snel veranderen waardoor ook alles plots anders kan verlopen. In de doos zitten 4 spelersborden met aan de voorkant dezelfde vormgeving; aan de achterkant krijgt iedere speler een unieke eigenschap. Als solospeler neem je het op tegen Ivan (de automa). Op de automa-kaartjes staan kleine lettertjes van a tot en met f. Je kunt ervoor kiezen om 1 letter weg te laten, waardoor Ivan een bepaalde strategie gaat volgt. Zo gaat Ivan bijvoorbeeld focussen op het scoren van landschapstegels, buitenposten en/of trofeeën.
Over het solospel wil ik met veel plezier nog iets aan toevoegen: namelijk over de werking van de automa-stapel. Per seizoen maakt Ivan één beurt, je begint met een kaart van de stapel om te draaien en deze tegen je trekstapel te leggen. Hierdoor krijg je vier stappen die Ivan zal ondernemen: Ivan verplaatst zich, doet zijn basis- en hoofdactie en doet daarnaast ook nog een extra actie. Die extra actie is de actie waar wij als speler voor moeten betalen. Maar door de manier waarop de trekstapel werkt krijg je inzicht hoe Ivan zijn beurt speelt, gebaseerd op hoe een gewone speler zou kunnen spelen.
Eén spelletje speelt gemiddeld meer dan een uur. De speelduur valt dus best mee, maar de tijd voor het klaarzetten van het spel en daarnaast ook nog het wegstoppen in de juiste zakjes neemt serieus wat tijd in beslag. Je bent dan toch bijna twee uur bezig met opzetten, spelen en opruimen. Persoonlijk stoort mij dit niet, maar ik kan me wel voorstellen dat dit voor anderen een ware opdracht lijkt.
Mijn winst was sterk afhankelijk van welke strategie ik koos voor Ivan. De grootste uitdaging bestaat erin alle strategieën te proberen en deze ook allemaal te overwinnen. Het spel is zeer strategisch, maar er is toch ook wel geluk mee gemoeid: de pelsfiche, getrokken uit een linnenzakje, bepalen de markt, het handelen en welke fiches er per locatietegel liggen. Op zich vond ik de geluksfactor nog vrij laag aangezien je vaak meerdere pelsfiches in je strategie kan inpassen.
Kort samengevat vind ik Stroganov echt een topspel. Op geen enkel moment kreeg ik het gevoel een tegenspeler te missen, Ivan zorgt voor een goed evenwicht. Ondanks de lange setup, vond ik toch telkens de goesting om me daarover te zetten. Er zit voldoende uitdaging en variatie in ieder spel waardoor dit spel nog vaak op tafel kan en zeker mag komen.
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4/5
Componenten & artwork: 7/10
Regelboek: 3/5
Opzet & speelduur: 3/5
Geluk-strategie: 4/5
Win-verlies: 4/5
Herspeelbaarheid: 5/5
ALGEMENE SCORE: 7,6/10
SPEELPLEZIER: 8/10