Mageling is een avontuurlijk ‘dice placement’ en ‘engine-building’ kaartspel voor 1 tot 4 spelers dat competitief of coöperatief gespeeld kan worden. Maar het is vooral populair onder de solo spelers voor zijn korte setup, speelduur en tactische beslissingen. Liz Davidson, Jason(One Stop Co-Op Shop), Tryb solo, Rhado en Sword and Board Games plaatsen eerder al lovende reviews, maar ondanks dat zal Mageling nooit het grote publiek bereiken en zal het altijd wel een soort 'cult' spel blijven. Maar lees zeker verder, cult betekent niet dat het niet 'meesterlijk' is in wat het doet.
Je kruipt in de huid van een jonge Mageling en begin aan een hachelijke zoektocht om de Evertree te redden! Je gebruikt aangepaste dobbelstenen om spreuken, relikwieën, wezens en bondgenoten te activeren terwijl je het opneemt tegen de duistere krachten op vijf unieke locaties. Een thema is er niet echt, wel... het zit er wel, maar ik voel me niet als een tovernaar die tegen duistere krachten vecht. Ik gooi vooral dobbelstenen en probeer deze zo goed mogelijk te benutten.
In je beurt gooi je met vijf dobbelstenen waarbij je beslist welke je houdt, de niet gekozen dobbelstenen gooi je nog één beslissende keer. Je kan dan alle dobbelstenen gebruiken om energie te verzamelen door ze te plaatsen op je ‘spirit Crystal’ speelbord dat je voornamelijk energie oplevert, je kan speciale effecten van kaarten activeren of eenmalige effecten op de markt gebruiken, maar je zal vooral kaarten activeren die je eerder aankocht. Energie komt er in twee vormen: mana kristallen die je kan verzamelen en bewaren voor volgende rondes of ‘gewone’ energie die aan het eind van je beurt onherroepelijk wegvloeit. Energie gebruik je om nieuwe kaarten te kopen of om je naar een volgende locatie te verplaatsen. Je kan enkel naar een volgende locatie indien je geen ‘spawn’ opgelopen hebt, het token lijkt, geheel ter zijde, op een paars spook. Maar goed, die spawn moet je dus eerst zien kwijt te geraken.
Mageling valt niet gemakkelijk uit te leggen en het klinkt allemaal best ingewikkeld, maar dat is het absoluut niet. De gameplay heeft wel iets weg van een spel als Fantastic Factories, alleen zijn daar heel leuke en felle kleuren gebruikt en is het artwerk redelijk naïef gehouden. Achter de marketingtafel van Fantastic Factories zit natuurlijk een grote speler waardoor deze immens populair is geworden. Mageling is een familieproject en moet het doen met de gebundelde krachten van Joseph en Charles Butler (Familiar Games). Zonder Kickstarter én de buzz onder de solo spelers zou dit spel er waarschijnlijk nooit gekomen zijn. En het is maar goed dat Mageling er is, want, in mijn opinie vind ik hem zelfs beter dan bovengenoemde Fantastic Factories... solo, wel te verstaan. Er zit gewoon meer in, de manipulatie van je dobbelstenen wordt in geen enkel spel zo goed gebruikt als in deze Mageling. En je hebt een duidelijk doel, het gaat hem niet om de punten, je wint of je verliest. Hoogstwaarschijnlijk, en in de meeste gevallen zelfs, dat laatste.
Waar Mageling het meeste mee worstelt is ongetwijfeld hoe het artwork is vorm gegeven. Dat is een echte ‘you like it or you don’t’ vibe! Ik hou er niet zo van, eerlijk gezegd. Het weegt echter niet op tegen al het plezier dat ik hiervoor al terugkreeg. Iconografisch is alles duidelijk (eenmaal je het spel wat kent), kaarten en componenten zijn van goeie kwaliteit, dobbelstenen zijn gegraveerd, hebben duidelijke kleuren en voelen goed en zwaar aan.
De setup is heel eenvoudig, de 5 lokatiekaarten en 4 ‘ancient ones’ kaarten plaatsen, wat tokentjes en mana klaarleggen (op sommige kaarten en naast het speelveld), je standee plaatsen op de eerste lokatiekaart en je kan beginnen aan de vele dice rolls.
De regels zijn duidelijk opgesteld, maar een playthrough volgen is toch aangeraden. Gameplay op zich vormt niet de moeilijkheid, maar vooral de terminologie was me niet altijd even duidelijk en zorgde af en toe zelfs voor verwarring. Na twee spelletjes ben je wel volledig mee en loopt het als een trein. Eenmaal alles in de vingers speel je Mageling solo op zo’n 20 minuten.
Het is een dice rolling spel, je hebt dus sowieso te maken met een grotere geluksfactor. Je kan de dobbelstenen echter wel manipuleren op verschillende manieren. En dat maakt de fun van het spel. Er zit ook heel wat strategie in, elke beslissig geeft je nieuwe mogelijkheden. Ga je naar een volgende locatie of koop je toch die ene goeie kaart voor je verder gaat? Activeer je de kaart die je 2 ‘gewone’ energie oplevert of gebruik je de dobbelstenen liever om die ‘mana’ te krijgen die je in latere rondes beter van pas zal komen? Elke beslissing heeft invloed op het spel en uiteraard weet je niet wat je volgende worp gaat opleveren en hoe die te manipuleren valt.
Het fijne aan deze ‘dice chucker’ is de duidelijke winst of verlies uitkomst. Je wint als je alle lokaties achter je kan laten vóór de Evertree sterft. Je hebt met andere woorden, in het beste geval, 13 beurten de tijd om die klus te klaren. Dat is een niet zo eenvoudige taak, want er wachten op je weg vele spawns, wondes en tegenkantingen waar je rekening moet mee houden. De herspeelbaarheid ligt zeer hoog, of toch in mijn opninie. Dit was voor alle duidelijkheid mijn meest gespeelde spel van 2021 (jaar van aankoop). Ik kon niet stoppen met spelen, ik bleef maar proberen om het einde te halen, wat me meermaals ook lukte. Met de 108 mooi, linnen afgewerkte unieke kaarten haal je zowel herspeelbaarheid als variatie in huis. Er staat trouwens ook nog eens een goeie solo-campagne in het boekje waar ik in deze korte review niet verder op in ga. Zopas werd op Kickstarter de uitbreiding gelanceerd: “Mageling: Rise of The ancient Ones”. Deze voegt nog meer gameplay, mechanismen en herspeelbaarheid toe. Ik volg Mageling al lang op Facebook en via nieuwsbrieven en van verschillende playtesters weet ik ondertussen dat ze de uitbreiding een meerwaarde vinden en ze hoogstwaarschijnlijk niet meer zonder zullen spelen. Dat beloofd.
Tot slot, als eindpleidooi: Mageling is een vlot, strategisch en verslavend dice rolling en dice placement spel die voor fijne combo’s zorgt en die door de solo speler niet eenvoudig te winnen valt. De korte spelduur en setup zijn grote troeven, maar vooral de interessante maar moeilijk te maken keuzes bepalen hoe dit avontuur afloopt.
Review door Gert Scheerlinck © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Theme: 3/5
Art & Components: 8/10
Rulebook: 3/5
Setup & playtime: 5/5
Luck vs Strategy: 4/5
Win / loss condition: 5/5
Replayability: 5/5
Gameplay & Fun Factor: 9/10
overall score: 8,4/10