Als beginnende (solo)bordspeler las ik op verschillende fora en Facebook-groepen dat Wingspan een echte aanrader was om alleen te spelen. Toch duurde het even vooraleer ik deze aandurfde. Ik dacht dat Wingspan té ingewikkeld zou zijn: veel kaarten, tokens, specifieke attributen (eieren), dobbelstenen, … In mijn ‘ontdekkende’ gedachte leek het alsof de ontwerper alle mogelijke mechanismen in één spel had verwerkt. Maar na het lezen van de regels en een eerste spelletje, bleek dat dit best goed mee viel. Na enkele spelletjes werd het zelfs één van mijn favorieten.
Wingspan wordt gespeeld over 4 rondes. Je probeert zoveel mogelijk punten te verzamelen aan de hand van het spelen van vogelkaarten. Die vogelkaarten geven op zichzelf punten, maar helpen ook om doeleinden te behalen op zowel het einde van een ronde als op het einde van een spel. In de eerste ronde krijg je 8 beurten aan de hand van blokjes die je op je speelbord legt. Aangezien je per ronde één blokje nodig hebt om al punten te bepalen, bestaat de laatste ronde uit slechts 5 beurten. Voor de solospelers bevat Wingspan een ‘automa’, een functionele tegenstander. In mijn spellen is deze vooral belangrijk om bij mijn ‘mislukte acties’ hem te beschuldigen... in de zin van: “deze actie mislukte doordat Automa de openliggende kaarten heeft vervangen”. Natuurlijk ligt het nooit aan mijn tactisch inzicht!
Werp één blik op de doos en het thema is meteen duidelijk: vogels. Persoonlijk ben ik wel fan van de natuur en dergelijke thema’s, ook de gevleugelden kunnen me wel boeien. Maar volgens mij, voor wie geen vogelaar is, kan dit spel ook wel leuk gevonden worden. Je focust je zodanig op de verschillende mogelijkheden om punten te sprokkelen dat je er eigenlijk weinig bij stil staat dat dit spel effectief om vogels draait. Alle info die je nodig hebt om punten te sprokkelen, verwijst ook steeds naar het gevleugelde dier in kwestie: welke voedsel tokens heb je nodig, hoeveel eieren, welk soort nest, … Het kleinste detail op de kaart heeft zijn functie.
Zoals al eerder vermeld bevat Wingspan behoorlijk wat componenten. Deze voelen naar mijn mening erg kwalitatief aan: stevige kaarten opgeborgen in een plastieken bakje, grote houten dobbelstenen, 4 kleine plastieken bakjes om de kartonnen tokens en de eitjes in te stoppen, … Het artwork is basic: mooi met alle nodige functies, geen tierlantijntjes. Op de zijkant van de doos staat hoe je het spel mooi kunt opbergen, wat ik heel erg handig vind! Natuurlijk bevat het spel ook zijn eigen dicetower: een vogelhuisje natuurlijk, of wat had je gedacht? Ik las al vaak dat deze na enkele keren spelen en opbergen wel begint te slijten, maar ik heb dit tot nu toe nog niet ondervonden. De dicetower is gemaakt uit verstevigd karton wat het opbergen vergemakkelijkt, maar qua stevigheid moet het wel inboeten.
In de doos zitten 3 boekjes: het regelboek, de appendix (met extra uitleg over bonuskaarten, …) en een automa-regelboekje. De regels werden me vlug vrij duidelijk, alles leek goed omschreven te zijn. Naast de boekjes, bevat Wingspan ook nog een ‘introductiespelletje’ met eigen kaarten en uitleg per beurt/ronde. Dit helpt natuurlijk om het spel duidelijk te maken na het lezen van het regelboek. Het automa-regelboekje omschrijft hoe je een solospel kunt opstarten, hoe je de automa-kaarten moet interpreteren en wat de verschillende symbolen willen zeggen. De verschillende symbolen staan verkort ook uitgelegd op een kaartje, die ik naast me leg tijdens het spelen.
Ondanks de verschillende componenten en elementen ligt het spel vlug op tafel: doosjes openen, kaarten schudden en alles mooi klaarleggen. Uiteindelijk komt het daar op neer. Het opbergen verloopt ook vlot door de prent op de zijkant van de doos die aantoont hoe alles mooi in de doos past. Het spel bevat 170 vogelkaarten, best wel een grote stapel. Hier gebruik ik per spel nooit de helft van. Dit zorgt ervoor dat ik na één spel onmiddellijk kan beginnen aan een tweede spelletje. Ik wissel enkel de doelkaartjes en de bonuskaarten en speel met de niet gebruikte vogelkaarten. Aangezien een spelletje bij mij rond de 45 minuten tot 1 uur duurt, kan ik dus vlot 2 spelletjes spelen op een namiddag. Door het grote aantal vogelkaarten, meerdere bonuskaarten, verschillende doelen, ... zit er voldoende variatie in om het spel te herspelen.
Wingspan vraagt een goede planning: je hebt specifieke doelen te bereiken via vogels. Deze vogels hebben elk hun eigen voedselpatroon en een aantal eieren nodig om te spenderen. Je moet dus wel wat vooruit denken om punten te scoren. Er is ook een portie geluk nodig: je moet natuurlijk de vogels kunnen krijgen die je wil gebruiken en ook de dobbelstenen moeten goed vallen om de juiste voedseltokens te krijgen. Daarnaast heb je een automa die wel eens nét jouw nodige vogelkaart wisselt of nét je benodigde voedseltoken wegneemt.
Zoals ik eerder reeds omschreef zijn de spelregels duidelijk en kan het spel behoorlijk vlug gespeeld worden. Veel uitleg staat ook op de kaarten of op je speelbord. Het niveau van de automa kan je op 2 manieren aanpassen: je kan 1 kaart toevoegen die de automa een kleine voorsprong geeft en je kan de automa toestaan een grotere score te nemen per kaart die hij ‘verkrijgt’. Meestal speelde ik op het makkelijke niveau: een score van 3 per kaart in plaats van 4 of 5. Mijn score blijkt dan telkens dicht bij die van de automa te liggen. Wanneer ik alle spelletjes bekijk was er één gelijkspel en de automa won 2 keer meer dan mezelf.
Tijdens het schrijven van deze review valt het me op dat ik weinig negatiefs te vertellen heb over Wingspan. Om eerlijk te zijn: ik vind het zelfs een super spel. Het thema spreekt me aan, het materiaal is stevig en mooi, na 1 spelletje start je vlug een tweede op, alles is vlug opgeborgen en past perfect in de doos.
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4 / 5
Artwork / componenten: 7 / 10
Spelregels: 5 / 5
Setup / Speeltijd: 5 / 5
Geluk vs Strategie: 4 / 5
Win / Verlies conditie: 4 / 5
Herspeelbaarheid: 4 / 5
Spelplezier: 9 / 10
Totaal: 8,5/10