De Solo Speler en ik hadden voor een eerste keer afgesproken tijdens Zomerspel, begin mei in Merelbeke. Ik kon meeprofiteren van de afspraak tussen De Solo Speler en Christof, waardoor ik ook het spel Citytrip Brugge mocht spelen met deskundige uitleg van Christof zelf. Ik was onmiddellijk geïntrigeerd door het spel. Toerisme interesseert me en eerdere bezoekjes aan Brugge sloeg ik nog nooit af. Daar Christof wist dat we van de groep ‘De Solo Spelers’ waren, had hij zijn focus gelegd op de mogelijkheden die er waren om het spel alleen te spelen. Naast Citytrip Brugge hadden we nog de mogelijkheid om ook Citytrip Antwerpen te spelen, maar de tijd liet ons dit niet toe. Met veel geluk won ik de wedstrijd op Zomerspel, waardoor ik een exemplaar won van Citytrip Brugge.
Met veel plezier schrijf ik dan ook een review over het spel en met nog meer plezier betrek ik Citytrip Antwerpen erbij. Het spelprincipe is eigenlijk vrij eenvoudig. Je krijgt een blok met 50 blaadjes, waarop 2 plattegronden van de stad staan. Op de voorzijde staat de groene (en makkelijke) variant, op de achterzijde de rode. Voor je begint, trek je uit 23 kaarten 1 startlocatie. Deze komt overeen met een monument in de stad; op de kaart staat nog een korte informatie. Uit een andere stapel kaarten kies je 3 opdrachten. In een normaal spelletje is dit 1 kaart uit niveau 1, 1 kaart uit niveau 2 en 1 kaart uit niveau 3.
Er zijn 44 opdrachten verdeeld over 6 moeilijkheidsgraden, aan uitdaging zal het dus niet liggen. Na al deze keuzes heb je nog een stapel actiekaarten nodig. Je hebt hierbij de keuze tussen 16 kaarten voor een normaal spel of alle 20 kaarten voor een makkelijker spel. De setup neemt dus niet veel tijd in beslag.
Een actiekaarten bestaan uit 3 vakjes met telkens een actie. Per beurt wordt een kaart gedraaid en naast de stapel gelegd. Je hebt nu 2 openliggende kaarten naast elkaar, met in totaal dus 6 acties. In je beurt kan je kiezen uit 2 aangrenzende acties (niet diagonaal). De acties bestaan uit: je trip verderzetten door een aantal stappen te wandelen, souvenirs kopen, foto’s nemen van monumenten of bruggen, cultuur bezoeken of een hapje eten. In Citytrip Brugge bestaan de monumenten uit bruggen, in Citytrip Antwerpen heb je een extra actie om een recreatieve activiteit te maken. De opdrachtkaarten geven je een bepaald doel, zo weet je welke acties je best maakt. Sowieso is het de bedoeling om alles minstens één keer te doen, anders heb je minpunten aan je been. Wanneer de 16 (of 20) actiekaarten op zijn, dan is je uitstap voorbij en worden de eindscores bepaald.
Een actiekaarten bestaan uit 3 vakjes met telkens een actie. Per beurt wordt een kaart gedraaid en naast de stapel gelegd. Je hebt nu 2 openliggende kaarten naast elkaar, met in totaal dus 6 acties. In je beurt kan je kiezen uit 2 aangrenzende acties (niet diagonaal). De acties bestaan uit: je trip verderzetten door een aantal stappen te wandelen, souvenirs kopen, foto’s nemen van monumenten of bruggen, cultuur bezoeken of een hapje eten. In Citytrip Brugge bestaan de monumenten uit bruggen, in Citytrip Antwerpen heb je een extra actie om een recreatieve activiteit te maken. De opdrachtkaarten geven je een bepaald doel, zo weet je welke acties je best maakt. Sowieso is het de bedoeling om alles minstens één keer te doen, anders heb je minpunten aan je been. Wanneer de 16 (of 20) actiekaarten op zijn, dan is je uitstap voorbij en worden de eindscores bepaald.
Thematisch vind ik het goed in elkaar zitten, je bent gids en moet een zo goed mogelijke dagtrip organiseren. Beide spellen zijn gemeenschappelijkheid, maar hebben toch elk hun uniek kantje. Is het een must beide spellen te bezitten? Neen. Geven beide spellen een eigen ervaring? Ja. De kwaliteit van de componenten is gelijkaardig aan andere bekende roll&writes: stevige kaarten, papieren schrijfblok, … niets uniek, maar goed genoeg. Het speelbord en de kaarten zijn duidelijk vormgegeven: goed te begrijpen symbolen, met in iedere stad 23 unieke monumentsymbooltjes.
Op het eerste zicht ziet het speelbord er wat overweldigend uit, maar eenmaal bezig met het spel valt dit best mee. Wat ik persoonlijk jammer vind, is dat de kaartjes ‘los’ in de doos zitten. Een elastiekje helpt, maar dit is geen ideale oplossing. Het feit dat de kaartjes los in de doos zitten, bezorgt mij de kriebels. 
Waarschijnlijk is mijn omschrijving van de regels niet 100% duidelijk, gelukkig wordt alles mooi uitgelegd in het regelboekje. Wil je jezelf helemaal uitdagen: je kunt ze ook leren in het Engels, Frans of Duits. Eenmaal je de regels onder de knie hebt, kun je al snel een spelletje opstarten. Ik denk dat mijn gemiddelde speeltijd (inclusief opzet) rond een kwartier per spelletje zit.
Het principe van een kaart draaien en daaruit je actie te kiezen, komt natuurlijk wel met het nodige geluk. Toch kun je je hierop wat voorbereiden. Bij iedere actie staat een klein symbooltje met indicatie van de actie op de achterkant, die vrijkomt wanneer de kaart gedraaid wordt in de volgende beurt. Diegene die ‘Welcome To…’ solo speelden, zullen dit mechanisme wel herkennen.
In het regelboekje staat een soort solo-campagne. Een rooster waar je kunt kiezen welk niveau je wilt spelen. Per niveau staat er welke startlocatie je nodig hebt en welke opdrachten je moet vervullen. Ieder niveau heeft dan nog eens zijn eigen doelscore, waardoor het geen gewone beat-your-own-score is. Persoonlijk vind ik dit een grote meerwaarde. Een extraatje, volledig naar de hand van de solospeler. Deze ‘campaign’, de 23 verschillende startlocaties en alle mogelijke keuzes die je kunt maken qua moeilijkheidsgraad zorgen ervoor dat je nooit hetzelfde spel zult spelen. In mijn eerste spellen haalde ik de doelscore telkens net niet, na een tijdje begon dit te beteren.
Mocht ik als toerist mezelf een klein souvenir geven, dan zou ik met veel plezier voor dit spel kiezen. Het geeft een mooi aandenken aan de stad met de herkenbare monumenten en routes. Er is niet veel ruimte nodig, ideaal dus om te spelen op kleine hoteltafeltjes. Mocht er een heuse Citytrip-serie komen, dan geraak je nooit uitgespeeld! Een leuk gegeven, op de binnenkant van de doos staan er spreuken in het plaatselijke dialect. Daarmee wil ik graag deze review van het spel afsluiten: “je moejje muule oeden!”
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4 / 5
Componenten: 7 / 10
Regels: 4 / 5
Set-up & speeltijd: 5 / 5
Geluk/strategie: 3 / 5
Win-verlies conditie: 4 / 5
Herspeelbaarheid: 5 / 5
Fun-factor: 7 / 10
TOTAAL: 7,8 op 10
Waarschijnlijk is mijn omschrijving van de regels niet 100% duidelijk, gelukkig wordt alles mooi uitgelegd in het regelboekje. Wil je jezelf helemaal uitdagen: je kunt ze ook leren in het Engels, Frans of Duits. Eenmaal je de regels onder de knie hebt, kun je al snel een spelletje opstarten. Ik denk dat mijn gemiddelde speeltijd (inclusief opzet) rond een kwartier per spelletje zit.
Het principe van een kaart draaien en daaruit je actie te kiezen, komt natuurlijk wel met het nodige geluk. Toch kun je je hierop wat voorbereiden. Bij iedere actie staat een klein symbooltje met indicatie van de actie op de achterkant, die vrijkomt wanneer de kaart gedraaid wordt in de volgende beurt. Diegene die ‘Welcome To…’ solo speelden, zullen dit mechanisme wel herkennen.
In het regelboekje staat een soort solo-campagne. Een rooster waar je kunt kiezen welk niveau je wilt spelen. Per niveau staat er welke startlocatie je nodig hebt en welke opdrachten je moet vervullen. Ieder niveau heeft dan nog eens zijn eigen doelscore, waardoor het geen gewone beat-your-own-score is. Persoonlijk vind ik dit een grote meerwaarde. Een extraatje, volledig naar de hand van de solospeler. Deze ‘campaign’, de 23 verschillende startlocaties en alle mogelijke keuzes die je kunt maken qua moeilijkheidsgraad zorgen ervoor dat je nooit hetzelfde spel zult spelen. In mijn eerste spellen haalde ik de doelscore telkens net niet, na een tijdje begon dit te beteren.
Mocht ik als toerist mezelf een klein souvenir geven, dan zou ik met veel plezier voor dit spel kiezen. Het geeft een mooi aandenken aan de stad met de herkenbare monumenten en routes. Er is niet veel ruimte nodig, ideaal dus om te spelen op kleine hoteltafeltjes. Mocht er een heuse Citytrip-serie komen, dan geraak je nooit uitgespeeld! Een leuk gegeven, op de binnenkant van de doos staan er spreuken in het plaatselijke dialect. Daarmee wil ik graag deze review van het spel afsluiten: “je moejje muule oeden!”
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4 / 5
Componenten: 7 / 10
Regels: 4 / 5
Set-up & speeltijd: 5 / 5
Geluk/strategie: 3 / 5
Win-verlies conditie: 4 / 5
Herspeelbaarheid: 5 / 5
Fun-factor: 7 / 10
TOTAAL: 7,8 op 10