BOTANIK

In een wereld, vervuild door roest en giftige walmen, heeft de uitvindster Beatrix Bury in haar laboratorium de uitvinding van de eeuw gedaan. Haar machines kunnen subtropische planten, sterpiepers en Orion-mandarijnen omzetten tot eetbaar voedsel. Dé redding voor de ondergang van de inwoners van Voorheim. Maar Beatrix is nog op zoek naar twee teams van mechanische plantkundigen om haar plan verder uit te werken. Elk team strijdt om de best presterende machine te construeren.



Botanik trekt vooral de aandacht door zijn eigenaardig artwork dat er, op zijn minst gezegd, ‘anders’ uitziet dan bij de meeste spellen. Kudos voor de artiest; de gecreëerde wereld van Franck Dion wordt overal consistent doorgetrokken. Van de zwaar aanvoelende mecha-pion, de voor- en achterkant van de tegels tot het speelbord, alles komt mooi tot zijn recht. Tevens zijn de componenten degelijk afgewerkt: het pastelkleurige insert en het speelbord, in de vorm van een ‘register’, trekken de aandacht en geven je meteen zin om te spelen.

" Door kleine markeringen op de kleurrijke tegels 

werd het spel toegankelijk gemaakt voor kleurenblinden. "

Echter, en dat moet toch ook gezegd, het verschil tussen sommige tegels valt best moeilijk te onderscheiden. Probeer maar eens de planten en groenten uit elkaar te houden! Zelfs in de regels wordt hier extra nadruk op gelegd, er staat namelijk op elke tegel een symbool; zelfde symbool is zelfde soort tegel. Na een paar keer spelen zijn de verschillen heel duidelijk en is het symbool overbodig, maar dit kon volgens mij toch beter en eenvoudiger worden opgelost.



Wat maakt Botanik anders?

Hoeveel spellen bestaan er al niet met tegels die pijpleidingen, wegen of ondergrondse gangen verbinden? Hoe onderscheidt Botanik zich dan van de rest?

Botanik heeft een ietwat apart spelsysteem waarbij je eerst tegels op een register (speelbord) moet leggen alvorens je ze kan vrijspelen om ze nadien aan je machine te bouwen. De actieve speler draait in zijn beurt drie tegels van de stapel open en krijgt twee opties voorgeschoteld. Hij kan een gekozen tegel aan zijn kant van het register plaatsen als de tegel tenminste passend is van kleur of vorm. Of hij kiest ervoor om de geselecteerde tegel in de centrale rij van het register te spelen. Wanneer de tegel niet passend is in kleur of vorm dan kan hij door deze actie een eigen tegel (en noodgedwongen die van zijn tegenstander) vrijspelen.

Nadien kiest je tegenstander een tegel en staat deze voor dezelfde keuze. De laatste tegel is terug voor jou en zo wisselen beurten elkaar af. De vrijgespeelde tegels worden onmiddellijk aan de machine gebouwd zodat ze finaal een kluwen van verbonden pijpen vormen, liefst nog van dezelfde kleuren en met zoveel mogelijk bloemen, want dat zijn de scoringselementen. Je scoort één overwinningspunt voor elke tegel in een groep van minstens drie aangrenzende tegels van dezelfde kleur. Je scoort ook 1 overwinningspunt voor elke bloem verbonden in je netwerk.



De rol van de Mecha-Botanicus?
De Mecha-Botanicus speelt een belangrijke rol; als je een tegel met een Botanicus vrijspeelt bouw je hem niet aan, maar je vervangt de Botanicus-tegel met een tegel uit de centrale rij. Dat is de enigste manier waarop je een tegel van de centrale rij kan vrijspelen. De Botanicus-tegel komt in de plaats van de gekozen centrale tegel te liggen en als deze niet passend is van kleur of vorm speel je naar alle waarschijnlijkheid nog eens één of meerdere tegels vrij. Interessant mechanisme, helaas gebeurt dit in een volledig spel te weinig om het echt boeiend te maken.

" Of Botanik effectief al zijn registers opentrekt is nog maar de vraag? "

Botanik is een eenvoudig, maar tactisch twee persoonsspel met korte speelduur van zo’n 20 minuten. Dit soort spellen maken reeds een groot deel uit van mijn collectie en de concurrentie op die markt is best groot. Is Botanik in staat om te concurreren met spellen als Jaipur, Patchwork of een ijzersterk Hanamikoji om er maar enkele te noemen? Ik vrees van net niet.



Conclusie

Botanik vinkt gerust wat vakjes af, maar helaas niet voldoende om toppers als Jaipur, Patchwork of Hanamikosji van hun troon te blazen. Botanik mist vooral de nodige spanning en meer nog... een gebrek aan keuzemogelijkheden. Ik had snel het gevoel dat het spel mij speelde. Een keuze uit drie tegels, waarvan slechts één tegel met drie bloemen, is in mijn ogen geen keuze. De bloemen scoren je drie punten, en zelfs al zouden die punten moeilijk te scoren zijn, dan nog laat je die niet aan je tegenstander. Die overduidelijke keuzes komen net wat teveel voor in het spel, zelden heb je momenten waarop je voor een ware keuze staat.

Moet je Botanik dan helemaal links laten liggen? Zeker niet, Botanik brengt kleur, speelt lekker weg en ziet er goed uit. Bijkomend heeft het een subtiel spelmechanisme waarbij je nooit direct een tegel kan pakken én aanbouwen. Daarmee is het een ideaal spel voor koppels die elkaar willen bekampen maar niet met slaande deuren hun avond willen eindigen. Hoewel, U weze toch maar gewaarschuwd.

Een korte bevinding over de fan-made solo variant: Anik (te vinden op BGG) Botanik speelt solo best vlot en valt zelfs vrij moeilijk te winnen. Anik (de bot) probeert zoveel mogelijk tegels te nemen want elke tegel is een punt waard, ongeacht zijn kleur. Anik stelt als prioriteit tegels met bloemen om de gekende reden (punten) en ook tegels met meerdere leidingen, want hiermee ontneemt de bot jou de mogelijkheid om je bouwwerk efficiënter uit te bouwen. Je weet dus perfect welke tegel Anik zal pakken en dus moet je niet enkel denken aan welke tegel jij wil, maar moet je vooral incalculeren wat je niet wil 'weggeven'. Persoonlijk hou ik hier niet zo van. Die stappen inplannen leidt me af van mijn beurt, ik verlies daarbij al snel het overzicht en mijn oorspronkelijk doel. Ik wil mijn eigen spel spelen en niet enkel blokkeren van een bot om die punten zo laag mogelijk te houden om zo kans te maken op winst.
Ik voel dat dit een echt tweepersoonsspel is met een tug-of-war element. De fan-made solo variant staat, in mijn ogen, niet op punt of is niet in staat te spelen zoals een 'echte' speler dit zou doen. Dat mis ik hier volledig en om die reden zal Botanik (ook) solo niet veel op tafel komen.

Het blijft zeer zeker een leuke puzzel en het biedt ongetwijfeld mogelijkheden, maar als ik een puzzel wil spelen verkies ik toch liever om een true-solo zoals Under Falling Skies te spelen.


Review door Gert Scheerlinck © De Solo Spelers ©


PRO
Snel te leren
Snel te spelen
Leuk thema
Mooi design en afwerking

CON
Weinig echte beslissingen
Weinig spanning

REFERENTIEPUNTEN:
Theme 4 / 5
Art / Componenten 8 / 10
Spelregels 4 / 5

Setup / Speeltijd 5 / 5
Geluk vs Strategie 3 / 5
Win / Verlies conditie 3 / 5
Herspeelbaarheid 3 / 5
Spelplezier 6 / 10
ALGEMENE SCORE: 7,2 / 10