Onlangs werd Port Royal heruitgegeven in een ‘big box’-editie. Deze editie bevat het basisspel, 2 uitbreidingen(waarvan 1 solo te spelen) en dan nog een mogelijkheid om het spel te spelen via een 5 hoofdstukken durende campagne. De campagne is ook volledig solo te spelen.
Port Royal is een ‘push-your-luck’ kaartspel waarin je munten verzamelt waarmee je verschillende karakters kan ronselen. Elk karakter geeft je een ander voordeel doorheen het spel. In het gewone multiplayer-spel probeer je zo snel mogelijk 12 punten te behalen. In het solospel daarentegen probeer je 3 functiekaarten te vervullen. Dit probeer je te behalen tegen de ‘tijdstapel’, waarvan je een kaart trekt bij het begin van iedere ronde.
Het thema spreekt voor zich: piraten, matrozen, kapiteins, … ze passeren allemaal de revue. Munten verdien je door gekleurde piratenschepen op de aflegstapel te plaatsen, meerdere overwinningspunten zijn dan weer te winnen door expedities te maken. Het thema komt terug op iedere kaart dat je speelt. Kaarten die ook volledig herwerkt zijn qua artwork. Persoonlijk vind ik ze er alleszins erg goed uitzien. Iedere kaart heeft zijn dubbele functie: de voorkant afhankelijk van welke kaart, de achterkant kan telkens symbool staan voor een munt. Telkens wordt het personage erg gedetailleerd afgebeeld in hetzelfde artwork als op de doos met in symbolen kort omschreven wat de kaart zal betekenen. Na een aantal spelletjes te spelen tonen de kaarten nog niet echt gebruiksschade aan, het lijkt me dan ook niet erg dringend om deze te sleeven.
Of het ligt aan mij, of de spelregels konden wat duidelijker. Alle spelregels worden apart besproken per uitbreiding. Op zich zou ik ook wel niet weten hoe dit anders kan gedaan worden... Het grootste aantal karakters staat bijvoorbeeld in het begin omschreven, de nieuwe verder alsook de bijkomende functiekaarten. Doorheen een spelletje, zeker tijdens de eerste, moest ik toch heel wat heen-en-weer bladeren. Na het lezen van alle regels, had ik toch de nood om ergens een spelletje te bekijken en te volgen op YouTube. Dat gaf me een duidelijker beeld van het spel.
Een spelletje wordt erg snel opgestart. Ik liet bijvoorbeeld de kaarten van de uitbreiding die solo kon gespeeld worden tussen de kaarten van het basisspel zitten. Zo moet ik niet telkens de kaarten er uit halen na een spelletje. Wat mij moeilijk beviel: het wordt een grote pak kaarten om goed te schudden. Logischerwijs splitste ik dit op in meerdere kleine pakjes, maar op de een of andere manier schud is soms niet genoeg (tips steeds welkom).
Laat dat schudden nu een belangrijk element zijn. Wanneer de schepen nog min of meer geordend zitten, dan is het makkelijker om munten te krijgen. Als de trekstapel goed geschud is, kies je natuurlijk telkens zelf hoever je je geluk wilt drijven. Persoonlijk ga ik hier telkens véél te ver in, wat heel handig kan zijn maar vaak een reactie geeft als: “dit moet je nu maar weten”. Strategie is dan weer nodig om na te gaan welke karakters je zult inhuren, maar het overgrote deel van een spel wordt toch bepaald door geluk. Voor iemand die graag alle touwtjes in handen houdt lijkt me dit niet het beste spel.
Zal ik dit spel nog veel spelen? Het lijkt me wel eentje om snel eens tussendoor te spelen, maar heel veel diepgang kun je er niet in vinden, denk ik. Uiteindelijk lijkt ieder spelletje wel op elkaar: kaarten draaien, karakters kopen indien mogelijk en hop naar de volgende ronde (heel kort door de bocht, maar komt er wel op neer). Ik moet wel nog eens de campagne spelen, dit bevat enkele nieuwe elementen en lijkt wel wat uitdagender. Jammer genoeg heeft een mens veel te weinig tijd in een dag om te spelen! Alle spelletjes die ik tot nu toe speelde heb ik gewonnen, ondanks dat ik enkele rondes voor het einde voor het ergste begon te vrezen. De tijdstapel leek me telkens net iets té groot om het echt heel spannend te maken.
Wat ik wel erg interessant vind is dat je het spel kunt winnen (door je functies te bereiken vooraleer de tijdstapel op is) of verliezen + daarbij nog eens je scores kunt vergelijken met eerder gespeelde spelletjes.
Kortom: een erg fijn, kort kaartspel waarbij je je grootste denkvermogen even niet nodig hebt. Het mooie artwork, het kleine speeloppervlak, … het nodigt allemaal uit om het spel op tafel te leggen wanneer je een halfuurtje tijd hebt. In het begin was het, voor mij alleszins, wat zoeken om een duidelijk beeld te krijgen van de spelregels. Maar eens ik deze door had speelde het gewoon erg vlot.
Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4/5
Artwork/componenten: 9/10
Regels: 2/5
Set-up/duur: 4/5
Geluk/strategie: 1/5
Win/verliesconditie: 4/5
Herspeelbaarheid: 2/5
Spelplezier: 8/10
Totaal: 7/10