‘In tijden van ongekende welvaart en vooruitgang is de mensheid eindelijk klaar om haar grenzen te verkennen en een nieuwe thuis tussen de sterren te zoeken. Mars is een eerste stap om een samenleving te creëren die alle mogelijkheden van ons heelal volledig benut. Om deze glorieuze toekomst te kunnen realiseren moeten we ons volledig toewijden aan het proces om de grote planeet te terraformeren. ‘ De toon van dit thema is meteen gezet, Mars bewoonbaar en winstgevend maken.
TM: Ares Expedition is een engine-building spel. (cfr. spellen waarin je een eigen systeem opbouwt om steeds efficiënter punten/grondstoffen te krijgen). De complexiteit van dit spel ligt niet zo hoog en de gameplay is vrij eenvoudig. Er zijn 3 stappen: 1. plannen, 2. uitvoeren van de fases en 3. een eindstap ivm een handlimiet van 10 kaarten. Tijdens het plannen kies je één van de 5 fase-kaarten. Je hebt fase-kaarten voor ontwikkeling (groene kaarten), om te bouwen (rode/blauwe kaarten), om acties uit te voeren, om je productie te verhogen en een onderzoeksfase waarbij je nieuwe kaarten trekt. Speel je solo dan speel je tegen een fictief 'persoon’ die willekeurig een fase-kaart openlegt na jouw gekozen fase-kaart. Is die fase-kaart dezelfde als de jouwe dan kan je enkel die fase uitvoeren, zijn ze verschillend dan voer je beide fases uit, laagste fase eerst. Na 5 rondes zijn de fase-kaarten van de ficiteve persoon gespeeld en beginnen we opnieuw, dit doe je 5x en tegen die tijd is het de bedoeling dat je Mars bewoonbaar hebt gemaakt. Je hebt dus 25 rondes om de negen oceaantegels om te draaien, de temperatuur naar een leefbare +8 graden Celsius te brengen en het zuurstofgehalte tot een 14% te halen (cfr. in de atmosfeer vergelijkbaar met die op aarde op een hoogte van 3000m). Slaag je er niet in, dan heb je verloren. Slaag je er wel in, dan worden je punten geteld en vergeleken met je hoogste score.
De kaarten, maar liefst meer dan 200 stuks, zijn linnen afgewerkt en van zeer goeie kwaliteit. De oceaantegels zijn standaard dikte, de cubes zijn mooi, de koperen cubes misschien net iets te klein, maar deze Intrafin Games versie komt wel met een twee-laags spelersbord en mooi opbergdoosjes voor de componenten. Er zijn engelstalige retailversies die duurder zijn zonder al dit moois. Ter duiding, de twee-laagse spelersborden zijn echt wel nodig, de cubes vliegen anders alle kanten op en komen terecht in andere vakjes. Tenzij je bewust het spel wil manipuleren willen we dit absoluut niet.
Nog een uitblinker: het rulebook! Zo’n uitzonderlijke afwerking zag ik nog nooit. Het is niet alleen linnen afgewerkt, het is volgens mij ook perfect te lezen terwijl je onder de douche staat (niet dat ik dit aanraad) en het is trouwens super overzichtelijk en goed gestructureerd. Voor de eigenaars van het originele Terraforming Mars is er zelfs een ‘snelle startgids’ toegevoegd, zodat je zelfs in enkele minuten kan beginnen spelen. Ik kocht er de playmat bij (2 stuks per pack) en daar ben ik zeer blij mee, met dat tikkeltje meer speelt het toch allemaal net iets mooier en vlotter.
Setup is een droom, je kan zo goed als onmiddellijk beginnen spelen. Een solo spelletje duurt ongeveer een uurtje, zoals de doos ook aangeeft. Wat me vooral opvalt is de hoeveelheid kaarten waarmee het spel gespeeld wordt. Dit zorgt voor veel variatie, maar aan de andere kant verhoogt het ook de geluksfactor. Zo heb ik in een paar spelletjes de meeste moeite gehad om kaarten te vinden die goed leken te combineren met wat ik reeds liggen had. Ik kon maar niet aan ‘planten’ geraken en mijn zuurstof bleef extreem laag.
Ook moet je wat geluk hebben met de fictieve speler. Als die namelijk dezelfde kaart trekt, vooral in die eerste rondes, dan kan je in die ronde maar één fase uitvoeren. Dit beperkt je mogelijkheden. Als je dit, zoals bij mij eerder, een keer of 5 aan de hand hebt in een spel, tja, dan kan je moeilijk spreken over de kwaliteit van je eigen spel of wat je beter had kunnen doen. Dan is dat puur ongeluk hebben. En ja, het maakt deel uit van het spel, maar toch… En als we dan toch kritisch bezig zijn: in sommige gevallen kan het zijn dat je op een bepaald moment (begin ronde 4) doorhebt dat je eigenlijk het spel niet meer kan winnen, dan zakt de moed je drastisch in de schoenen. Ik geef toe, dat bewuste spel ben ik gewoon gestopt en herbegonnen. Ik wil maar meegeven, het kan ook wel eens allemaal tegenzitten.
Maar ondanks dat, en eerlijk is eerlijk, Ares Expedition heeft wel mijn hart gestolen. De belangrijke beslissingen nemen, oplossingen zoeken, telkens een gevarieerd spel voor je neus hebben liggen, een snelle setup én binnen het uur het spel gespeeld hebben, zijn zowat de belangrijkste kenmerken. Het voelt zelfs goed om te ‘klungelen’ met die koperen, zilveren en gouden cubes, het is leuk om te snuisteren door de vele kaarten en als plots na een produktie-fase je spelersbordje vol ligt ben je super gemotiveerd. Ja, gewoon leuk!
Al deze aspecten zorgen voor een hoge herspeelbaarheid, samen met de verschillende wegen tot winst en de moeilijkheidsgraad om die winst te halen. Niet onoverkomenlijk die winst en hoe meer je speelt hoe beter je uiteraard wordt. Slaag je er uiteindelijk toch in deze Ares Expedition vaak te winnen dan ga je alsnog voor die hoogste score, toch? Bijkomend en niet onbelangrijk om melden, ze zijn intensief een uitbreiding aan het playtesten. Gezien hun ervaring met het originele Terraforming Mars beloofd dit alvast veel goeds. Ik vermoed echter dat deze uitbreiding niet voor meteen zal zijn, gezien er eind maart een ‘TM: The Dice Game’ op Kickstarter wordt losgelaten. Of mocht ik dat nog niet prijsgeven? Ze zijn alleszins goed op dreef daar bij FryxGames. Besluit, voor solo: kort en krachtig: “haal deze in huis!”
Review door Gert Scheerlinck © De Solo Spelers ©
REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4/5
Art & Components: 8/10
Regels: 4/5
Setup & speeltijd: 5/5
Geluk vs Strategie: 4/5
Win / Verlies conditie: 5/5
Herspeelbaarheid: 4/5
Speelplezier: 8/10
OVERALL: 8,4/10