CAFÉ

Koffie, het zwarte goud. Voor de ene hopelijk net geen verslaving, voor de ander een groot verlangen maar een ontgoocheling eens je ervan proeft. Is dit een omschrijving van het drankje of van het gelijknamige (in het Frans dan toch) spelletje? Sta me toe te zeggen dat ik mijn koffie liever prefereer uit een kopje dan uit dit kleine doosje…




Van boon tot koffie
In Café is het doel om het brouwproces zo effectief en efficiënt mogelijk te laten verlopen. Je plant bonen, droogt ze en vooraleer je kunt leveren moet je je bonen nog roosteren. In het spel begin je met een bedrijfskaart (je opslagplaats) en een startkaart. Iedere startkaart biedt je al de mogelijkheid om enkele bonen te planten, te drogen en te roosteren.

Iedere beurt krijg je de keuze tussen 3 plankaarten. Je neemt er eentje waarmee je jouw bedrijfje start. Je laat je keuze bepalen doordat er bijvoorbeeld een leverplaats op staat: voldoe je aan de levering, dan krijg je het getoonde aantal punten op het einde van het spel. Staat er een afbeelding van een koffiekop op de kaart, dan moet je 'betalen' door één blokje uit je opslagplaats in de algemene voorraad te plaatsen. Koffiekoppen zorgen er namelijk voor dat je per koffiekop een actie meer mag doen per beurt. En aangezien je het spel start met maar één koffiekop en dus één actie per beurt neem je best zoveel mogelijk koffiekoppen. Je kunt ook kiezen voor schepen. Heb je twee schepen, dan hoef je namelijk niet meer te betalen voor je koffiekoppen, ‘gratis’ acties dus. Helaas zijn er doorheen het spel niet zo heel veel schepen.




Produceren, drogen, roosteren en leveren

Nu je een kaart hebt gekozen is de volgende stap om deze te plaatsen. Om dit correct te doen, moet je telkens bij het leggen van een nieuwe kaart minstens twee zichtbare vakjes afdekken. Het tweede deel van je beurt bestaat uit acties nemen; het aantal koffiekoppen bepaalt dus hoeveel acties je mag uitvoeren. Als actie kun je ervoor kiezen om te 'produceren': je neemt daarbij een blokje uit de algemene voorraad en legt deze op een koffieboon in van dezelfde kleur. Een andere actie kan 'drogen' zijn. Je neemt dan alle blokjes van één kleur en legt deze op een droogveld. Redelijk gelijklopend is de derde mogelijke actie 'roosteren': je neemt alle blokjes van één kleur van alle droogvelden en legt deze op een roosterveld. Tenslotte heb je nog de vierde mogelijke actie: het effectief leveren. Hier heeft kleur geen belang. Je neemt gewoon alle blokjes van je roostervelden en levert deze ofwel aan de koffiebars ofwel gaan ze naar je opslagplaats. Na acht rondes worden de punten opgeteld van de behaalde leveringen en krijg je nog punten voor de twee minst voorkomende bonen in jouw opslagplaats. 

" Vijf tasjes koffie, zoveel kost het kaartspelletje Café je "

Het spel draait volledig rond het koffieproces, van aanplanten, rijping, branden tot distributie naar de koffiebars, logisch natuurlijk met die naam. Thematisch zit het zeker goed. Al is Café in wezen een abstract spel; je plaatst voortdurend blokjes in 4 kleuren (voor de 4 koffiesoorten) op een afgebeelde koffieboon, op een symbool van ofwel een droog- of roosterveld of op een afbeelding van je leverplaats. Het artwork en de gebruikte componenten vind ik dan weer wat simplistisch. Je kunt er natuurlijk ook Wingspan-gewijs voor kiezen om je actieblokjes te upgraden tot koffieboonvormpjes, maar dat komt dan misschien wat ‘kitscherig’ over. Het minimale artwork is niet meteen mijn smaak, zoveel verschillende afbeeldingen zijn er echter niet. Iedere soort koffieboon is anders afgebeeld, de rooster- en droogvelden zijn steeds terugkerende afbeeldingen en de leverplaatsen worden afgebeeld als een koffiebar met daarbij een naam en jaartal. Niet spectaculair naar mijn mening. Bij de opslagplaats (je bedrijfskaart) heb je meer inbeeldingsvermogen nodig, op je kaart staan er enkel de 4 soorten koffiebonen. Niet iedereen zal het hiermee eens zijn, typerend voor abstracte spellen, vermoed ik? 




Wat liep er fout in mijn koffieproces?

Het duurde toch enkele spelletjes vooraleer ik het spel foutloos speelde. De regels worden beknopt uitgelegd, wat goed is en er worden ook voldoende voorbeelden gegeven. Maar waar zat ik fout? Tussen alle voorbeelden in staat een klein stukje tekst met nog wat uitleg over ‘clusters’. Bij iedere soort actie is de kleur erg van belang, maar in dat kleine, extra stukje tekst staat omschreven dat aangrenzende koffiebonen (of droog- of roostervelden) ook mogen gerekend worden bij die ene actie ongeacht welk kleur. Een klein stukje tekst dat bij drie acties hetzelfde is, maar bij het ‘leveren’ verschilt en dat stukje wordt dan geplaatst tussen de voorbeelden in? Dit kon, naar mijn mening, beter.





Conclusie
Misschien ben ik tot nu toe wat streng? Maar niet alles is slecht hoor! Zoals reeds beschreven: het spel speel je in een kleine 30 minuten. Bij het opzetten of opruimen verlies je weinig tijd. Je kunt dit spel dus makkelijk spelen wanneer je eens wat minder tijd hebt en zin hebt in een korte uitdaging. Het compacte formaat van de speldoos is erg handig: je neemt het makkelijk mee en je krijgt toch behoorlijk wat spelmogelijkheden uit dit doosje. Bij de voorbereiding moet je 16 kaarten verwijderen uit het spel, alleszins toch bij een solospel. Dat zijn 16 kaarten die je in het spel niet te zien krijgt en die je bij een volgende spelbeurt misschien wél kunt betrekken. Geen enkel spel zal daarom hetzelfde zijn. Je krijgt uiteraard ook telkens drie keuzemogelijkheden, wat zorgt dat je je strategie telkens kunt aanpassen. Het spel hangt wel heel erg af van welke kaarten je moet kiezen, maar het is niet volledig gebaseerd op geluk. Geluk speelt naar mijn gevoel een te verwaarlozen rol. 

Nog een pluspuntje voor de solospelers: bij de scorebepaling in het regelboekje staat een scoreschaal expliciet voor een solospel. Café is namelijk een spel waarbij je telkens je eigen score probeert te verbeteren. Ook hier zijn voor- en tegenstanders van.

Café is op zich geen slecht spel. Het is zoeken naar een manier om de puzzel zo goed mogelijk te leggen. Het hoge aantal kaarten, het compacte doosje, de verschillende keuzes, … speelt absoluut in zijn voordeel. Dit zorgt er namelijk voor dat ik het spel niet snel zal verkopen: het is té makkelijk om mee te nemen en te spelen wanneer ik eens wat tijd over heb. Al vind ik het jammer dat er soms weinig variatie in zit, de beurten zijn vaak gelijklopend. Ik zou dit spel niet drie maal na elkaar willen of kunnen spelen en het artwork is ook niet meteen mijn stijl, maar dit mag absoluut geen belemmering vormen op de spelbeleving. En vooral, het spel is vaak erg goedkoop te krijgen, waardoor je eigenlijk niets verliest bij de aanschaf van deze Café, je haalt er ongetwijfeld genoeg spelvreugde uit voor dat geld. Dan toch maar een volgend potje? 

Review door Tim Leroy © De Solo Spelers ©

REFERENTIEPUNTEN:
Thema: 4/5
Artwork & componenten: 6/10
Regels: 3/5
Opzettijd en speelduur: 5/5
Geluk/strategie: 4/5
Win-verlies-gehalte: 2/5
Herspeelbaarheid: 2/5
Spelplezier: 6/10

TOTAAL: 6,5/10