Imperial Miners is een stand-alone spel dat zich afspeelt in het populaire Imperial Settlers universum (Imperial Settlers, Empires of the North) met eenvoudig te begrijpen regels en een bevredigende gameplay. Het is een licht kaartspel van de hand van ontwerper Tim Armstrong die eerder ook al Arcana Rising en Orbis ontwierp. Het idee is simpel, je speelt een kaart in je spelerstableau waardoor deze geactiveerd wordt, na het uitvoeren van die kaart wordt ook elke kaart in de keten erboven geactiveerd. Combo’s zoeken, combo’s creëren, combo’s activeren, … daar draait het allemaal om in dit spel. En of dat leuk is? Dat komen we zo te weten.
Het opzetten van Imperial Miners duurt niet lang, stapeltjes kaarten per level schudden (I-III) en klaarleggen (IV). Eventkaarten schudden, je spelerskleur en passend bord kiezen en dat is het zowat. Het kiezen van je voortgangsborden en handkaarten waarmee je begint, reken ik als een onderdeel van het spelen. Voor je eerste spel is er een beginnersmodus voorzien maar standaard neem je gewoon acht kaarten: twee level I-kaarten, drie level II-kaarten en ook drie level III-kaarten. Van die acht kaarten kies je vier kaarten waarmee je het spel wil starten.
Tien rondes, tien events, tien activeringskaarten
Je krijgt tien rondes de tijd om je eigen mijn te ontginnen. Aan het begin van elk van de tien rondes trek je een eventkaart. Die kaart zorgt voor een gebeurtenis die of onmiddellijk of tijdens je beurt of aan het einde van de ronde uitgevoerd wordt. Je graaft als speler je mijnen uit door kaarten te spelen in je persoonlijk tableau. Om een kaart te kunnen spelen dien je eerst de kosten, verbonden aan die kaart, te betalen in munten. Je begint het spel altijd aan de oppervlakte en ontwikkelt je steeds verder naar beneden, van level I tot level IV. Eke ronde speel je één handkaart. De gespeelde kaart wordt telkens links of rechts van de kaart erboven gelegd, zo vorm je, als het ware, een soort piramide aan kaarten. Wanneer je een kaart speelt, wordt de vaardigheid van die kaart geactiveerd en dat geldt ook voor elke kaart erboven, je kiest telkens of de linkse of de rechtse kaart. Zo vorm je een keten tot aan de oppervlakte, het spelersbord. Goed uitspelen van je kaarten kan zorgen voor een leuke kettingreactie aan acties en een enorm combo-gevoel.
Je krijgt tien rondes de tijd om je eigen mijn te ontginnen. Aan het begin van elk van de tien rondes trek je een eventkaart. Die kaart zorgt voor een gebeurtenis die of onmiddellijk of tijdens je beurt of aan het einde van de ronde uitgevoerd wordt. Je graaft als speler je mijnen uit door kaarten te spelen in je persoonlijk tableau. Om een kaart te kunnen spelen dien je eerst de kosten, verbonden aan die kaart, te betalen in munten. Je begint het spel altijd aan de oppervlakte en ontwikkelt je steeds verder naar beneden, van level I tot level IV. Eke ronde speel je één handkaart. De gespeelde kaart wordt telkens links of rechts van de kaart erboven gelegd, zo vorm je, als het ware, een soort piramide aan kaarten. Wanneer je een kaart speelt, wordt de vaardigheid van die kaart geactiveerd en dat geldt ook voor elke kaart erboven, je kiest telkens of de linkse of de rechtse kaart. Zo vorm je een keten tot aan de oppervlakte, het spelersbord. Goed uitspelen van je kaarten kan zorgen voor een leuke kettingreactie aan acties en een enorm combo-gevoel.
Verken de ondergrondse wonderen
De geactiveerde kaarten leveren munten, overwinningspunten of nieuwe kaarten op. In andere gevallen laten ze je vooruitgaan op één van de drie voortgangssporen. De borden met voortgangssporen bieden elk een andere strategische focus. Zo zijn er borden met een spoor dat zich richt op het opleveren van centen (Economy). Munten zijn meestal nodig om de kosten voor het uitspelen van kaarten te betalen en kunnen soms ook worden omgezet in overwinningspunten. Andere borden leveren je meteen overwinningspunten op (Diplomacy) of activeren bepaalde kaarten (Technology). Die keuze in de voortgangssporen is erg belangrijk en bepaalt ook je strategie voor een stuk. Afgezien van één bepaalde eventkaart, zijn ze ook de enige manier om een level IV-kaart te pakken te krijgen. De level IV-kaarten mogen dan wel allemaal een verschillende naam en artwork hebben gekregen, standaard doen ze allemaal hetzelfde, ze leveren simpelweg twee overwinningspunten op. Op zich is dat niet zo veel maar ze zijn zeer belangrijk om combo’s op gang te trekken. Hoe hoger je level, hoe meer kaarten je kunt activeren.
De geactiveerde kaarten leveren munten, overwinningspunten of nieuwe kaarten op. In andere gevallen laten ze je vooruitgaan op één van de drie voortgangssporen. De borden met voortgangssporen bieden elk een andere strategische focus. Zo zijn er borden met een spoor dat zich richt op het opleveren van centen (Economy). Munten zijn meestal nodig om de kosten voor het uitspelen van kaarten te betalen en kunnen soms ook worden omgezet in overwinningspunten. Andere borden leveren je meteen overwinningspunten op (Diplomacy) of activeren bepaalde kaarten (Technology). Die keuze in de voortgangssporen is erg belangrijk en bepaalt ook je strategie voor een stuk. Afgezien van één bepaalde eventkaart, zijn ze ook de enige manier om een level IV-kaart te pakken te krijgen. De level IV-kaarten mogen dan wel allemaal een verschillende naam en artwork hebben gekregen, standaard doen ze allemaal hetzelfde, ze leveren simpelweg twee overwinningspunten op. Op zich is dat niet zo veel maar ze zijn zeer belangrijk om combo’s op gang te trekken. Hoe hoger je level, hoe meer kaarten je kunt activeren.
Een land rijk aan drank en kameraadschap
De kaarten behoren tot zes verschillende facties en bieden daardoor ook heel wat verschillende, mogelijke strategieën. Je combineert de verschillende facties in je mijn om daarbij het beste resultaat te behalen. Zo zullen de Egyptenaren ervoor zorgen dat je verder op het voortgangsspoor geraakt. Schotland, een land rijk aan drank en kameraadschap, vind je ook terug in de Schotse kaarten. Hoe meer Schotten in je mijn, hoe lager de kost voor bepaalde kaarten. Bij de Japanners is het dan weer zaak om veel Japanse kaarten te spelen met verschillende facties. Op het einde van de rit zullen die kaarten je veel opleveren. Dan heb je nog de Atlantiërs, de Barbaren en de Romeinen die iets specifieks doen waar ik het nog niet over had.
De kaarten behoren tot zes verschillende facties en bieden daardoor ook heel wat verschillende, mogelijke strategieën. Je combineert de verschillende facties in je mijn om daarbij het beste resultaat te behalen. Zo zullen de Egyptenaren ervoor zorgen dat je verder op het voortgangsspoor geraakt. Schotland, een land rijk aan drank en kameraadschap, vind je ook terug in de Schotse kaarten. Hoe meer Schotten in je mijn, hoe lager de kost voor bepaalde kaarten. Bij de Japanners is het dan weer zaak om veel Japanse kaarten te spelen met verschillende facties. Op het einde van de rit zullen die kaarten je veel opleveren. Dan heb je nog de Atlantiërs, de Barbaren en de Romeinen die iets specifieks doen waar ik het nog niet over had.
Romeinen, Atlantiërs en Barbaren
Op de randen van de kaarten staan lege of half gevulde mijnkarretjes. Het aaneensluiten van kaarten met half gevulde mijnkarretjes zorgt voor volle mijnkarren. Op het einde van het spel levert elke volle mijnkar één punt op. Ook daar vallen dus best wat punten te rapen. De Romeinen zijn een volk dat daar graag op inspeelt. Door een goeie plaatsing van hun kaarten zorgen ze ervoor dat halve mijnkarretjes gevuld geraken. Door een houten mijnkar op de rand van de kaart te plaatsen, geef je aan dat een eerder halfvolle mijnkar nu toch volledig gevuld is met goud.
Er zijn ook kaarten waar je ‘machine’-fiches moet plaatsen. De fiches zien eruit als één derde van een tandwiel. Aaneengesloten vormen ze een volledig tandwiel en geven ook meteen het maximum aan tokens weer dat op een kaart kan en mag gelegd worden. Hoe meer tandwielonderdelen, maximaal drie dus, hoe sterker de kaart wordt. Het zijn de Atlantiërs die zorgen voor een snellere vooruitgang en groei.
Dan heb je nog de Barbaren. Een Barbaar in bordspellen, dat levert je meestal niet veel goeds op. Ook hier klopt dat gedeeltelijk. De kaarten met Barbaren voorzien je vaak van sterke acties maar je moet na de actie een ‘collapse’-fiche op de kaart leggen en die fiche zorgt ervoor dat je bij een volgende doorgang de actie op de kaart niet mag uitvoeren. Je verwijdert dan wel het fiche en maakt daarmee opnieuw de kaart vrij voor zijn volgende sterke actie. Anderzijds moet het wel gezegd, heb je zo een aantal van die collapse-fiches liggen en trek je een kaart die zegt: ‘activeer alle kaarten met een collapse-fiche op de kaart’, dan heb je plots wel een heel sterke combo in handen.
Op de randen van de kaarten staan lege of half gevulde mijnkarretjes. Het aaneensluiten van kaarten met half gevulde mijnkarretjes zorgt voor volle mijnkarren. Op het einde van het spel levert elke volle mijnkar één punt op. Ook daar vallen dus best wat punten te rapen. De Romeinen zijn een volk dat daar graag op inspeelt. Door een goeie plaatsing van hun kaarten zorgen ze ervoor dat halve mijnkarretjes gevuld geraken. Door een houten mijnkar op de rand van de kaart te plaatsen, geef je aan dat een eerder halfvolle mijnkar nu toch volledig gevuld is met goud.
Er zijn ook kaarten waar je ‘machine’-fiches moet plaatsen. De fiches zien eruit als één derde van een tandwiel. Aaneengesloten vormen ze een volledig tandwiel en geven ook meteen het maximum aan tokens weer dat op een kaart kan en mag gelegd worden. Hoe meer tandwielonderdelen, maximaal drie dus, hoe sterker de kaart wordt. Het zijn de Atlantiërs die zorgen voor een snellere vooruitgang en groei.
‘ Om een groot alleenheerser te zijn, moet je een groot barbaar zijn ’
- Joseph Conrad
Dan heb je nog de Barbaren. Een Barbaar in bordspellen, dat levert je meestal niet veel goeds op. Ook hier klopt dat gedeeltelijk. De kaarten met Barbaren voorzien je vaak van sterke acties maar je moet na de actie een ‘collapse’-fiche op de kaart leggen en die fiche zorgt ervoor dat je bij een volgende doorgang de actie op de kaart niet mag uitvoeren. Je verwijdert dan wel het fiche en maakt daarmee opnieuw de kaart vrij voor zijn volgende sterke actie. Anderzijds moet het wel gezegd, heb je zo een aantal van die collapse-fiches liggen en trek je een kaart die zegt: ‘activeer alle kaarten met een collapse-fiche op de kaart’, dan heb je plots wel een heel sterke combo in handen.
Fragiele tandwielonderdelen
Imperial Miners komt in een kleine doos waar nog plaats over is voor verschillende uitbreidingen, iets waarvan we hopen dat ze er snel aankomen. De vierkantige kaarten zijn stevig maar hebben volgens mij geen linnen afwerking. Ze hebben wel uniek artwork dat de moeite loont om er tijd voor uit te trekken om alles eens goed te bekijken. Ook werd er gewerkt met duidelijke tekst en iconografie. Overwinningspunten krijg je in de vorm van acryl edelstenen in felle, oogverblindende fluo-kleuren. Om te weten welke punten aan welke kleur verbonden zijn, is het zoeken in het overzicht met componenten, nergens wordt dit nog vermeld in het regelboek. De munten, collapse-fiches en tandwielonderdelen zijn dun en die laatste zijn ook veel te klein. Dan heb je nog de superleuke houten mijnkarretjes waar je zelf nog wel stickers dient op te kleven. De stickers wekken prachtig de illusie dat ze gevuld zijn met goudklompjes. Mooi gedaan en leuk om ermee te spelen, jammer genoeg spelen ze slechts een kleine rol in het spel.
Imperial Miners komt in een kleine doos waar nog plaats over is voor verschillende uitbreidingen, iets waarvan we hopen dat ze er snel aankomen. De vierkantige kaarten zijn stevig maar hebben volgens mij geen linnen afwerking. Ze hebben wel uniek artwork dat de moeite loont om er tijd voor uit te trekken om alles eens goed te bekijken. Ook werd er gewerkt met duidelijke tekst en iconografie. Overwinningspunten krijg je in de vorm van acryl edelstenen in felle, oogverblindende fluo-kleuren. Om te weten welke punten aan welke kleur verbonden zijn, is het zoeken in het overzicht met componenten, nergens wordt dit nog vermeld in het regelboek. De munten, collapse-fiches en tandwielonderdelen zijn dun en die laatste zijn ook veel te klein. Dan heb je nog de superleuke houten mijnkarretjes waar je zelf nog wel stickers dient op te kleven. De stickers wekken prachtig de illusie dat ze gevuld zijn met goudklompjes. Mooi gedaan en leuk om ermee te spelen, jammer genoeg spelen ze slechts een kleine rol in het spel.
Solospelers zijn bekend met deze beperking
Er is geen spelersinteractie, noch multiplayer, noch solo. Solo speel je precies hetzelfde als in een multiplayer-spel, alleen vergelijk je je score met een statische lijst. Er is helemaal geen tegenstander, je speelt voor punten en dat is wel wat jammer en toch een tekortkoming in mijn ogen. Solospelers zijn bekend met deze beperking, je score zal afhangen van de getrokken kaarten en van bepaalde events die plaatsvinden. Wanneer een kaart als ‘Reunion’ in je eerste beurt getrokken wordt, heb je daar hoegenaamd niets aan, ze slaat op kaarten in je tableau terwijl er in die eerste beurt nog geen kaarten met eenzelfde factie liggen. Komt deze kaart later in het spel, dan kan het zo maar even 4 extra punten opleveren, zelfs zonder er iets voor te hoeven doen. Komt alles in de goeie volgorde, dan zal je score ongetwijfeld hoger liggen. Een vergelijking van hoe goed je speelde is dan moeilijk te trekken. Dit hoeft daarom niet door te wegen op het fun-element, want dat is er wel in overvloed.
Er is geen spelersinteractie, noch multiplayer, noch solo. Solo speel je precies hetzelfde als in een multiplayer-spel, alleen vergelijk je je score met een statische lijst. Er is helemaal geen tegenstander, je speelt voor punten en dat is wel wat jammer en toch een tekortkoming in mijn ogen. Solospelers zijn bekend met deze beperking, je score zal afhangen van de getrokken kaarten en van bepaalde events die plaatsvinden. Wanneer een kaart als ‘Reunion’ in je eerste beurt getrokken wordt, heb je daar hoegenaamd niets aan, ze slaat op kaarten in je tableau terwijl er in die eerste beurt nog geen kaarten met eenzelfde factie liggen. Komt deze kaart later in het spel, dan kan het zo maar even 4 extra punten opleveren, zelfs zonder er iets voor te hoeven doen. Komt alles in de goeie volgorde, dan zal je score ongetwijfeld hoger liggen. Een vergelijking van hoe goed je speelde is dan moeilijk te trekken. Dit hoeft daarom niet door te wegen op het fun-element, want dat is er wel in overvloed.
Conclusie
Wat maakt Imperial Miners nu zo leuk om spelen? Wel, op de eerste plaats de combo’s. We moeten daar niet flauw over doen, een kettingreactie aan acties verwezenlijken is gewoon superfun. Het plezier wanneer alles lukt en wanneer je, voor je het goed beseft, een overvloed aan centen en kristallen voor je liggen hebt, is bevredigend. Bijkomend, je komt nooit vast te zitten, elke ronde bezoek je sowieso het spelersbord waar je of goud of kaarten of voortgang op het spoor kan gaan halen. Imperial Miners is daarmee een toegankelijk kaartspel dat toch voor enige diepgang zorgt. Het feit dat er geen tegenstander is voor solo zorgt er natuurlijk ook voor dat je nergens rekening mee moet houden. Je speelt gewoon je eigen spel, je eigen in elkaar te passen puzzel. Op de doos staat een totale speeltijd van zo’n 30 tot 60 minuten maar mijn solopotjes duurden elk ongeveer 20 minuten. Wie een pre-order-exemplaar bestelde op de website van Portal Games of op Essen zijn exemplaar ging afhalen, kreeg er een promo bij, een voortgangsbord en wat extra kaarten. Met acht dubbelzijdige borden kan je wel meer afwisselen en dat is nodig ook, wil je het spel fris houden. Die extra combinaties van voortgangsborden beïnvloedt zeker je strategieën en zorgt ervoor dat het spel telkens wat anders speelt. Die promo is wat mij betreft geen overbodige luxe en hoorde zelfs gewoon bij het spel te zitten. Al denk ik dat er snel nieuwe facties en kaarten zullen volgen in toekomstige uitbreidingen. Imperial Miners blijft, ondanks dat er geen tegenstander is, gewoon in mijn collectie. Ik hoop wel nog op een fan-made of liever nog op een officiële solovariant. Laat de designer alstublieft nog wat dieper delven, laat hem zoeken naar solitaire opportuniteiten en gegarandeerd dat hij in dat onontgonnen stukje mijn met goud in zijn handen achterblijft. Laat de mijnkar maar al komen.
Wat maakt Imperial Miners nu zo leuk om spelen? Wel, op de eerste plaats de combo’s. We moeten daar niet flauw over doen, een kettingreactie aan acties verwezenlijken is gewoon superfun. Het plezier wanneer alles lukt en wanneer je, voor je het goed beseft, een overvloed aan centen en kristallen voor je liggen hebt, is bevredigend. Bijkomend, je komt nooit vast te zitten, elke ronde bezoek je sowieso het spelersbord waar je of goud of kaarten of voortgang op het spoor kan gaan halen. Imperial Miners is daarmee een toegankelijk kaartspel dat toch voor enige diepgang zorgt. Het feit dat er geen tegenstander is voor solo zorgt er natuurlijk ook voor dat je nergens rekening mee moet houden. Je speelt gewoon je eigen spel, je eigen in elkaar te passen puzzel. Op de doos staat een totale speeltijd van zo’n 30 tot 60 minuten maar mijn solopotjes duurden elk ongeveer 20 minuten. Wie een pre-order-exemplaar bestelde op de website van Portal Games of op Essen zijn exemplaar ging afhalen, kreeg er een promo bij, een voortgangsbord en wat extra kaarten. Met acht dubbelzijdige borden kan je wel meer afwisselen en dat is nodig ook, wil je het spel fris houden. Die extra combinaties van voortgangsborden beïnvloedt zeker je strategieën en zorgt ervoor dat het spel telkens wat anders speelt. Die promo is wat mij betreft geen overbodige luxe en hoorde zelfs gewoon bij het spel te zitten. Al denk ik dat er snel nieuwe facties en kaarten zullen volgen in toekomstige uitbreidingen. Imperial Miners blijft, ondanks dat er geen tegenstander is, gewoon in mijn collectie. Ik hoop wel nog op een fan-made of liever nog op een officiële solovariant. Laat de designer alstublieft nog wat dieper delven, laat hem zoeken naar solitaire opportuniteiten en gegarandeerd dat hij in dat onontgonnen stukje mijn met goud in zijn handen achterblijft. Laat de mijnkar maar al komen.
Review door De Solospeler © Voor De Solo Spelers ©
Pro
+ Vlot toegankelijk spel
+ Duidelijke spelregels
+ Korte spelduur en spelopzet
+ Combo’s en synergieën tussen kaarten
Con
- Te kleine, fragiele fiches
- Kristallen die afbladderen
- Geen tegenstander
Pro
+ Vlot toegankelijk spel
+ Duidelijke spelregels
+ Korte spelduur en spelopzet
+ Combo’s en synergieën tussen kaarten
Con
- Te kleine, fragiele fiches
- Kristallen die afbladderen
- Geen tegenstander
REFERENTIEPUNTEN
Theme: 4 / 5
Art / Componenten: 7 / 10
Spelregels: 4 / 5
Setup / Speeltijd: 4 / 5
Geluk vs Strategie: 3 / 5
Win / Verlies conditie: 2 / 5
Herspeelbaarheid: 3 / 5
Spelplezier: 8 / 10
ALGEMENE SCORE: 7/10
Art / Componenten: 7 / 10
Spelregels: 4 / 5
Setup / Speeltijd: 4 / 5
Geluk vs Strategie: 3 / 5
Win / Verlies conditie: 2 / 5
Herspeelbaarheid: 3 / 5
Spelplezier: 8 / 10
ALGEMENE SCORE: 7/10