Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar zelf word ik toch altijd wel erg vrolijk als ik een capibara zie. Ik ben wel van mening dat ze in de vrije natuur thuishoren, dus ik zie mezelf nog niet zo snel naar Tokio vliegen om daar een bezoek te brengen aan Cafe Capyba. Gelukkig is daar Café Baras om aan mijn capibara-fix te komen. Word ook jij blij van capibara’s en ben je op zoek naar een licht spel voor tussendoor, dan is Café Baras misschien wel wat voor jou!
Café Baras (2024) is een spel voor twee tot vier spelers. Althans, dat is zo als je de Engelstalige versie van KTBG uit Canada hebt. De Nederlandstalige versie die wordt uitgegeven door Happy Meeple Games uit België bevat wel een solo uit de doos, maar daarover heb ik tot nu toe nog maar weinig positiefs gehoord. Omdat ik zelf de Engelstalige versie heb, weet ik ook niet hoe de solo uit die doos speelt. Ik ga daar dan dus ook niet op in. Heb jij hier wel een mening over, dan horen we die natuurlijk graag!
In Café Baras gaat het erom dat je voor je gasten het meest gezellige café weet neer te zetten. Je serveert koffie, thee en andere drankjes, samen met de meest lekkere snacks. Ook kunnen je gasten een bordspel spelen en treden er van tijd tot tijd artiesten op voor de muzikale omlijsting. En dat ervaren je gasten allemaal vanuit die lekkere leunstoel. Als ik een capibara zou zijn, zou ik het wel weten hoor!
Café Baras is een tableau-builder waarbij je elke ronde Café-kaarten draft. Het spel wordt gespeeld over een variabel aantal rondes en een ronde bestaat uit een beurt voor elke speler. In je beurt speel je een Café-kaart vanuit je hand. Je hebt daarbij een keuze te maken: of je voegt de kaart toe aan het menu van je café door ervoor te betalen of je serveert de bestelling aan één van je gasten en ontvangt daarvoor geld.
Voor we verder gaan, is het goed om eerst in meer detail naar de Café-kaarten te kijken. Elke Café-kaart laat meerdere dingen zien. Het bovenste deel laat dingen zien die je aan je café kunt toevoegen om je gasten blij te maken. Behalve de naam van de kaart wordt aangegeven wat voor soort eten of drinken het betreft, wat de kosten van de kaart zijn en hoeveel punten de kaart je aan het einde van het spel oplevert. Er zijn ook Café-kaarten waarmee je je café verder kunt aankleden.
Een deel van de Café-kaarten bevat een actie die je mag uitvoeren nadat je de kaart aan je café hebt toegevoegd. De kaart ‘Quinoa Soup’ bijvoorbeeld geeft aan dat de eerstvolgende kaart die je aan je café toevoegt één munt kost, ongeacht wat de werkelijke kosten voor de kaart zijn.
Ook zijn er Café-kaarten die een doorlopend effect hebben. De kaart ‘Table’ bijvoorbeeld geeft je één munt als je een bestelling serveert aan een klant die een voorkeur heeft voor een interieur met een retro look.
Verder zijn er Café-kaarten die een variabele score hebben, één en ander afhankelijk van hoeveel je van een bepaald ander item bezit. De kaart ‘Fruit Tea’ bijvoorbeeld is aan het einde van het spel één punt waard voor elke verschillende soort thee die je op het menu hebt staan.
Het onderste deel van elke Café-kaart laat een krijtbord te zien. Op dit krijtbord staat een bestelling van één van je gasten en het interieur dat hij of zij graag in jouw café terug zou willen zien.
Voor elk type drank of snack waar je gast zin in heeft en die jij ook kan serveren, krijg je één munt. Een gast zal nooit vragen om een specifieke soort van het gevraagde type drank of snack, maar neemt genoegen met alle dranken en/of snacks die je van dat type op het menu hebt staan. Echter, wil een gast twee koffie, dan zal je in je café ook twee Café-kaarten van het type ‘Coffee’ moeten hebben.
Soms is één van de dranken of snacks op het krijtbord voorzien van een hart-symbool. Je gast is dol op dat type drank of snack en wil daarvan direct alles dat je in je café op voorraad hebt. Voor deze dranken of snacks krijg je één munt voor elk corresponderend symbool dat je op de Café-kaarten in je café hebt. Dat kan dus best lekker aantikken.
Heb je alles waar je gast zin in heeft ook op het menu staan, en voelt hij of zij zich ook helemaal thuis omdat het interieur van je café voldoet aan zijn of haar wensen, dan heeft je café er een vaste gast bij. Behalve dat dit je minimaal drie munten oplevert, mag je de betreffende Café-kaart onder je Counter-kaart schuiven. Aan het einde van het spel levert elke vaste gast je vier punten op.
Nadat je een Café-kaart uit je hand hebt gespeeld, vul je je hand vanuit het aanbod op tafel weer aan tot vier kaarten. Het einde van het spel wordt getriggerd zodra een speler een derde vaste gast heeft (of een vierde vaste gast in een spel met twee spelers), of de aflegstapel voor de tweede keer is geschud. Daarna krijgt elke andere speler nog een laatste beurt, waarna het spel is afgelopen.
Je krijgt nu een punt voor elke twee munten die je nog in je bezit hebt. Verder krijg je punten voor de kaarten in je café, vier punten voor elke vaste gast in je café en zes punten voor elke speciale gast aan wiens voorwaarde je hebt weten te voldoen.
De Special Guest-kaarten geven elk een doel waar je tijdens het spel naartoe kunt werken. De kaart ‘The Game Designer’ bijvoorbeeld heeft als doel dat je aan het einde van het spel de specifieke Café-kaart ‘Lounge’ hebt en een willekeurige Café-kaart van het type ‘Game’.
De speler met de hoogste score heeft het café met de meest blije capibara’s en wint het spel.
Wat zit er allemaal in de doos?
Naast een aantal kartonnen munten bevat de doos alleen kaarten. Heel veel kaarten. Dit zijn vooral Café-kaarten, maar ook Counter-kaarten en Special Guest-kaarten.
Mijn versie van Café Baras bevat ook Equipment-kaarten, omdat ik de Equipment mini-uitbreiding in mijn bezit heb. Deze uitbreiding bestaat uit acht kaarten en introduceert een nieuw type kaart. Elke Equipment-kaart heeft een doorlopend effect dat het spel net even iets anders maakt. De kaart ‘Fruit Cart’ bijvoorbeeld geeft je één munt telkens een speler (ongeacht of dit een medespeler is of dat je dit nu zelf bent) een Café-kaart van het type ‘Cold drink’ of ‘Sweet’ aan zijn of haar café toevoegt.
Verder staan er op het krijtbord van de Equipment-kaarten vier items afgebeeld (in plaats van drie) en is er geen voorkeur voor een bepaalde inrichting van het café. Dat houdt dus in dat met een Equipment-kaart nooit een nieuwe vaste gast aan je café kan worden toegevoegd.
Ook heb ik een insert gevonden waarin ook kaarten in sleeves passen. De insert zit inmiddels mooi in mijn speldoos. De insert vind je hier.
Wat valt er nog meer te vertellen?
Het creatieve team achter Creature Comforts en Maple Valley is ook verantwoordelijk voor Café Baras.
Het opzetten van het spel neemt hooguit een paar minuten in beslag, één en ander ook afhankelijk van de solovariant waarmee jij het spel wilt spelen.
Ook de duur van het spel is afhankelijk van de variant waarmee je het spel speelt. Zo neemt de solovariant Cafe Solo mij tussen de vijftien en twintig minuten in beslag. Een potje tegen de Capybot kost me iets meer tijd, maar niet meer dan dertig minuten. Dit heeft vooral te maken met het gegeven dat er in de variant met de Capybot meer kaarten in de trekstapel zitten en er per beurt van de Capybot slechts één kaart uit het aanbod op tafel verdwijnt. In de Cafe Solo-variant zal je vaker meerdere kaarten uit het aanbod moeten weghalen.
Capibara’s hebben niet altijd zin in een spelletje
Zoals eerder al aangegeven heb ik de Engelstalige versie van het spel die dus geen solo uit de doos bevat. Daar kan ik dus niets over zeggen. Waar ik wel wat over kan zeggen (en ook ga doen), zijn de twee fan-made solovarianten die ik op BoardGameGeek heb gevonden.
Ik maak daarbij onderscheid tussen de solovariant Café Solo, waarin je alleen je eigen score te verbeteren hebt, en de solovariant Capybot, waarin je het tegen een soort van bot opneemt en je zijn score te verslaan hebt.
Café Solo
Café Solo is een solovariant waarbij je je eigen score dient te verbeteren. Voor je met het spel begint, verwijder je de 2 Special Guest-kaarten ‘The Sweet Tooth’ en ‘The Slurper’ uit het spel. Deze kaarten worden in deze solovariant niet gebruikt. Nadat je de Café-kaarten hebt geschud, verwijder je de bovenste dertig kaarten eveneens uit het spel door ze ongezien terug in de doos te leggen.
Vervolgens speel jij het spel zoals je dat ook zou doen in een multiplayer-spel. Er is één ding echt anders: aan het einde van je beurt, nadat jij je hand hebt aangevuld tot vier kaarten en voordat je het aanbod op tafel weer aanvult tot vier kaarten, verwijder je de kaart (of kaarten) die direct naast de door jou gekozen kaart ligt (of liggen) uit het spel.
Het spel is direct afgelopen zodra je je vierde vaste gast hebt of wanneer je het aanbod op tafel niet meer kunt aanvullen omdat de trekstapel leeg is.
Je bepaalt jouw score op dezelfde manier als in een multiplayer-spel. Aan de hand van de score krijg je feedback van je gasten. Zo levert een score van minder dan 50 punten je de opmerking ‘het is hier niet gezellig genoeg’ op en een score van 71 punten of meer de opmerking ‘dit is het gezelligste café van de stad’. Ik weet wel welke review over mijn café ik het liefst op Google terugzie.
De Cafe Solo-variant vind je hier.
Conclusie
Café Baras is een klein maar fijn spel dat ideaal is om even tussendoor te spelen. Zelf geef ik de voorkeur aan de solovariant met de Capybot, simpelweg omdat ik daar net even meer uitdaging in kan vinden. Je weet namelijk precies welke Café-kaart je voor de Capybot laat liggen. Daar staat dan dus ook tegenover dat je hem kaarten kunt ontzeggen. Dat probeer je natuurlijk te doen met die Café-kaarten waarmee hij op de Special Guest-kaarten zou scoren. Bij de Cafe Solo-variant haal je alleen kaarten uit het aanbod zonder daar verder iets mee te doen. Wat natuurlijk ook helemaal prima is.
Review door Corien de Jongh © voor De SoloSpelers ©
Het creatieve team achter Creature Comforts en Maple Valley is ook verantwoordelijk voor Café Baras.
Het opzetten van het spel neemt hooguit een paar minuten in beslag, één en ander ook afhankelijk van de solovariant waarmee jij het spel wilt spelen.
Ook de duur van het spel is afhankelijk van de variant waarmee je het spel speelt. Zo neemt de solovariant Cafe Solo mij tussen de vijftien en twintig minuten in beslag. Een potje tegen de Capybot kost me iets meer tijd, maar niet meer dan dertig minuten. Dit heeft vooral te maken met het gegeven dat er in de variant met de Capybot meer kaarten in de trekstapel zitten en er per beurt van de Capybot slechts één kaart uit het aanbod op tafel verdwijnt. In de Cafe Solo-variant zal je vaker meerdere kaarten uit het aanbod moeten weghalen.
Zoals al eerder gezegd: ik word blij van capibara’s. Ik word ook blij van het artwork van het spel. Je komt de capibara’s in de meest gekke vormen tegen en het spel is bijzonder kleurrijk. Dat vrolijkt een mens wel op.
Capibara’s hebben niet altijd zin in een spelletje
Zoals eerder al aangegeven heb ik de Engelstalige versie van het spel die dus geen solo uit de doos bevat. Daar kan ik dus niets over zeggen. Waar ik wel wat over kan zeggen (en ook ga doen), zijn de twee fan-made solovarianten die ik op BoardGameGeek heb gevonden.
Ik maak daarbij onderscheid tussen de solovariant Café Solo, waarin je alleen je eigen score te verbeteren hebt, en de solovariant Capybot, waarin je het tegen een soort van bot opneemt en je zijn score te verslaan hebt.
Café Solo
Café Solo is een solovariant waarbij je je eigen score dient te verbeteren. Voor je met het spel begint, verwijder je de 2 Special Guest-kaarten ‘The Sweet Tooth’ en ‘The Slurper’ uit het spel. Deze kaarten worden in deze solovariant niet gebruikt. Nadat je de Café-kaarten hebt geschud, verwijder je de bovenste dertig kaarten eveneens uit het spel door ze ongezien terug in de doos te leggen.
Vervolgens speel jij het spel zoals je dat ook zou doen in een multiplayer-spel. Er is één ding echt anders: aan het einde van je beurt, nadat jij je hand hebt aangevuld tot vier kaarten en voordat je het aanbod op tafel weer aanvult tot vier kaarten, verwijder je de kaart (of kaarten) die direct naast de door jou gekozen kaart ligt (of liggen) uit het spel.
Het spel is direct afgelopen zodra je je vierde vaste gast hebt of wanneer je het aanbod op tafel niet meer kunt aanvullen omdat de trekstapel leeg is.
Je bepaalt jouw score op dezelfde manier als in een multiplayer-spel. Aan de hand van de score krijg je feedback van je gasten. Zo levert een score van minder dan 50 punten je de opmerking ‘het is hier niet gezellig genoeg’ op en een score van 71 punten of meer de opmerking ‘dit is het gezelligste café van de stad’. Ik weet wel welke review over mijn café ik het liefst op Google terugzie.
De Cafe Solo-variant vind je hier.
Capybot
Heb je minder met spellen waarbij je je eigen score moet verbeteren en neem je het liever op tegen een bot, dan is de solovariant met de Capybot aan te raden.
Je zet het spel klaar voor twee spelers. In tegenstelling tot jou krijgt de Capybot geen munten of vier handkaarten. Wel krijgt hij een Counter-kaart.
Net als bij de Cafe Solo-variant speel jij het spel zoals je dat ook zou doen in een multiplayer-spel. Voor de Capybot gelden afwijkende, maar zeer eenvoudige, regels.
Wanneer je het aanbod op tafel aanvult tot vier kaarten, dan doe je dat altijd aan de linkerzijde van het aanbod. Met andere woorden, je schuift de Café-kaarten die zijn blijven liggen eerst door naar rechts om vervolgens de nieuwe kaart (of kaarten) links van die Café-kaarten te plaatsen.
Een beurt van Capybot bestaat simpelweg uit het nemen van de meest rechter Café-kaart uit het aanbod op tafel. Vervolgens legt hij deze kaart in zijn café. Daarna vul jij het aanbod op tafel weer aan tot vier kaarten op dezelfde manier zoals je dat na je eigen beurt zou doen.
Het spel is direct afgelopen op het moment dat je het aanbod op tafel niet meer kunt aanvullen omdat de trekstapel leeg is.
Je bepaalt jouw score op dezelfde manier als in een multiplayer-spel. De Capybot krijgt twee punten voor elke kaart in zijn café. Dit is inclusief zijn Counter-kaart. Ook krijgt hij twee punten voor elke speciale gast aan wiens voorwaarde hij heeft weten te voldoen.
Je wint het spel als jouw score hoger is dan de score van de Capybot.
De Capybot-variant vind je hier.
Heb je minder met spellen waarbij je je eigen score moet verbeteren en neem je het liever op tegen een bot, dan is de solovariant met de Capybot aan te raden.
Je zet het spel klaar voor twee spelers. In tegenstelling tot jou krijgt de Capybot geen munten of vier handkaarten. Wel krijgt hij een Counter-kaart.
Net als bij de Cafe Solo-variant speel jij het spel zoals je dat ook zou doen in een multiplayer-spel. Voor de Capybot gelden afwijkende, maar zeer eenvoudige, regels.
Wanneer je het aanbod op tafel aanvult tot vier kaarten, dan doe je dat altijd aan de linkerzijde van het aanbod. Met andere woorden, je schuift de Café-kaarten die zijn blijven liggen eerst door naar rechts om vervolgens de nieuwe kaart (of kaarten) links van die Café-kaarten te plaatsen.
Een beurt van Capybot bestaat simpelweg uit het nemen van de meest rechter Café-kaart uit het aanbod op tafel. Vervolgens legt hij deze kaart in zijn café. Daarna vul jij het aanbod op tafel weer aan tot vier kaarten op dezelfde manier zoals je dat na je eigen beurt zou doen.
Het spel is direct afgelopen op het moment dat je het aanbod op tafel niet meer kunt aanvullen omdat de trekstapel leeg is.
Je bepaalt jouw score op dezelfde manier als in een multiplayer-spel. De Capybot krijgt twee punten voor elke kaart in zijn café. Dit is inclusief zijn Counter-kaart. Ook krijgt hij twee punten voor elke speciale gast aan wiens voorwaarde hij heeft weten te voldoen.
Je wint het spel als jouw score hoger is dan de score van de Capybot.
De Capybot-variant vind je hier.
Conclusie
Café Baras is een klein maar fijn spel dat ideaal is om even tussendoor te spelen. Zelf geef ik de voorkeur aan de solovariant met de Capybot, simpelweg omdat ik daar net even meer uitdaging in kan vinden. Je weet namelijk precies welke Café-kaart je voor de Capybot laat liggen. Daar staat dan dus ook tegenover dat je hem kaarten kunt ontzeggen. Dat probeer je natuurlijk te doen met die Café-kaarten waarmee hij op de Special Guest-kaarten zou scoren. Bij de Cafe Solo-variant haal je alleen kaarten uit het aanbod zonder daar verder iets mee te doen. Wat natuurlijk ook helemaal prima is.
Review door Corien de Jongh © voor De SoloSpelers ©
Pro
+ Een spel waar je vrolijk van wordt
+ Eenvoudige regels
+ Speelt lekker vlot weg
Con
+ In de Engelstalige versie geen solo uit de doos
REFERENTIEPUNTEN
Thema: 4/5
Art/Componenten: 7/10
Spelregels: 4/5
Setup/speeltijd: 4/5
Geluk versus strategie: 3/5
Win-/Verliesconditie: 4/5
Herspeelbaarheid: 2/5
Spelplezier: 7/10
ALGEMENE SCORE: 7,0/10