Na eerder al het spel Salton Sea behandeld te hebben, een spel dat volgens BGG in de categorie ‘Industry / Manufacturing’ thuishoort, is het nu tijd om uit diezelfde categorie Furnace eens nader te bekijken. Al valt Furnace ook in de categorie ‘Economic’. Andere spellen die in beide categorieën passen, zijn bijvoorbeeld Brass Birmingham en Terraforming Mars. Ik houd ervan. Gaat mijn hart ook sneller kloppen van Furnace? Lees verder en ik vertel het je.
In Furnace (2020) neem je de rol aan van een 19e-eeuwse kapitalist die zijn industriële imperium uitbouwt door bedrijven op te kopen, grondstoffen te delven en deze in de best mogelijke combinaties te verwerken. Het doel van dit alles is meer geld te verdienen dan je directe concurrenten.
Hoe wordt het spel gespeeld?
Furnace is een deckbuilder en wordt gespeeld over vier rondes. Voorafgaand aan de eerste ronde krijgt elke speler een Start-up-kaart, een Capitalist-kaart en een set van vier Capitalist Discs (schijven) variërend van waarde 1 tot en met waarde 4.
De Start-up-kaart kan je in feite zien als het hoofdkantoor van je imperium en geeft elke speler andere grondstoffen om het spel mee te starten. De Capitalist-kaart maakt het spel enigszins asymmetrisch, dit omdat de kaart de spelregels voor elke speler net even anders maakt. Wanneer je het spel voor de eerste keer (of keren) speelt, is het geen probleem om de Capitalist-kaarten nog uit het spel te laten.
De Start-up-kaart kan je in feite zien als het hoofdkantoor van je imperium en geeft elke speler andere grondstoffen om het spel mee te starten. De Capitalist-kaart maakt het spel enigszins asymmetrisch, dit omdat de kaart de spelregels voor elke speler net even anders maakt. Wanneer je het spel voor de eerste keer (of keren) speelt, is het geen probleem om de Capitalist-kaarten nog uit het spel te laten.
Eenmaal, andermaal, verkocht!
Elke ronde bestaat uit een Auction Phase en een Production Phase. In de Auction Phase bieden de spelers op de bedrijven (Company-kaarten) die in het aanbod liggen. Het aanbod is daarbij afhankelijk van het aantal spelers en varieert van zes tot acht bedrijven.
Bekijk het eens van de andere kant
Het plaatsen van de schijven (het bieden) gaat net zolang door tot de spelers al hun schijven geplaatst hebben. De speler die de schijf met de hoogste waarde heeft geboden, mag het bedrijf aan zijn of haar imperium toevoegen.
Nu denk je misschien: waarom zou ik nog een schijf op een kaart plaatsen als ik toch geen kans meer heb om dat bedrijf te bemachtigen? Terechte vraag, en om daar antwoord op te kunnen geven, is het handig om eerst de Company-kaarten uit te leggen.
Gaat het om een conversie, dan mag je het effect zo vaak uitvoeren als de waarde van je schijf. Bestaat de compensatie uit het omzetten van een ijzeren staaf naar een olievat, dan mag je dat maximaal twee keer doen als je een schijf met waarde 2 hebt geplaatst.
Het kan dus interessant zijn om een schijf met een zo hoog mogelijke waarde neer te leggen op een Company-kaart waar een ander al een schijf met waarde 4 heeft geplaatst.
Goed, terug naar de Auction Phase. Wanneer alle spelers al hun schijven geplaatst hebben, wordt de veiling afgehandeld. Te beginnen met de meest linker Company-kaart en van daaruit naar rechts, wordt per kaart gekeken wie de eigenaar is van de schijf met de hoogste waarde. Die speler krijgt de kaart. Andere spelers met een schijf op de kaart krijgen nu hun compensatie. Door compensatie verkregen grondstoffen mogen gebruikt worden voor een conversie bij een andere (verder naar rechts liggende) kaart waarvoor een speler ook gecompenseerd wordt. Zodra alle Company-kaarten zijn verdeeld, begint de Production Phase.
Spelers mogen hun Company-kaarten neerleggen in een volgorde naar keuze, de Production Chain. Dit geldt zowel voor de zojuist verkregen kaarten als voor de in eerdere rondes verkregen kaarten. Het is hierbij belangrijk om ervoor te zorgen dat je aan het begin van de keten al de benodigde grondstoffen weet te verzamelen om aan het einde van de keten grof geld te verdienen.
De productieketen
Furnace is dus een spel met bieden, maar dat werkt solo toch helemaal niet? De makers van het spel hebben er ook zo over gedacht, want Furnace is in de basis een spel voor twee tot vier spelers. Om het spel ook een beetje leuk te houden met twee spelers, dient er gespeeld te worden met een dummyspeler. Deze krijgt aan het begin van het spel ook een set schijven. Nadat beide spelers een schijf hebben geplaatst, wordt er met een dobbelsteen gerold. De waarde van de dobbelsteen is ook het nummer van de kaart in het aanbod (gezien van links naar rechts) waarop de dummyspeler gaat bieden. De dummyspeler heeft zich ook te houden aan de plaatsingsregels die voor de andere spelers ook gelden, en plaatst de schijf met de laagst mogelijke waarde op de doelkaart. Als dat niet meer mogelijk is, dan wordt de kaart rechts van de doelkaart de nieuwe doelkaart. Is de zesde kaart de doelkaart en is plaatsing door de dummyspeler niet mogelijk, dan wordt de eerste kaart in de rij de doelkaart. Kaarten die worden gewonnen door de dummyspeler gaan uit het spel, maar niet voordat de spelers hun compensatie hebben gekregen.
Omdat Furnace een hele fijne optimalisatiepuzzel is, zijn er veel solospelers die het spel spelen met twee dummyspelers. Misschien niet ideaal, de dummies maken niet de meest logische keuzes, maar het werkt wel. Toch zou het fijn zijn als ook de dummyspeler iets van een strategie zou volgen.
Furnace Interbellum
De makers van het spel hebben gelukkig naar ons solospelers geluisterd. Met het uitbrengen van Furnace Interbellum (2022) is het spel dan ook officieel solo te spelen. De uitbreiding bevat namelijk vier Agent-kaarten waarop is aangegeven welke voorkeuren een Agent bij het plaatsen van zijn schijven heeft. Er zijn drie Agents die zich richten op één van de drie grondstoffen in het spel (de Coal Baron, de Steel Magnate en de Oil Tycoon) en één Agent die voor alles gaat (de Monopolist).
Houd die Agents goed in de gaten
De Agents voegen de gewonnen Company-kaarten ook toe aan hun imperium en verdienen hier ook geld mee. Ook worden ze gecompenseerd wanneer hun bod op een bedrijf niet het winnende bod is. En dit is waar het spelen met de Agents mijn absolute voorkeur heeft boven het spelen met twee dummyspelers. Omdat je weet waarop de Agents gaan binnenlopen, is het de zaak om ervoor te zorgen dat zij de bedrijven waar hun voorkeur naar uitgaat, niet aan hun imperium kunnen toevoegen. Je gaat dus niet per se voor de kaart die jou het meest oplevert, maar let ook op de kaarten die de Agents zouden kunnen krijgen en probeert dat te voorkomen. De Oil Tycoon krijgt in de Production Phase bijvoorbeeld 5 munten voor elke Company-kaart waarop een olievat als voordeel is afgebeeld. Geloof me, dit kan erg hard oplopen, dus voorkomen is beter dan genezen.
Behalve de Agents voegt Furnace Interbellum nog meer nieuws aan het spel toe. Zo zijn er variabele Capitalist Discs, waarmee je de schijf een waarde tot 9 kunt geven door evenveel steenkool te betalen.
Wat vinden we er verder van?
Furnace Interbellum brengt verder nog 24 nieuwe Company-kaarten, die ook een instant effect als voordeel kunnen geven, 4 nieuwe Start-up-kaarten, 4 nieuwe Capitalist-kaarten (en eentje ter vervanging van een kaart uit het basisspel) en extra grondstoffen en geld. Als laatste zitten er componenten bij voor een vijfde speler.
De regels zijn eenvoudig, zowel van het basisspel als van de uitbreiding. De setup van het spel neemt ongeveer 5 minuten in beslag en een potje duurt tussen de 30 en 40 minuten.
De componenten zijn van een prima kwaliteit. Dit geldt zowel voor de kaarten als de houten grondstoffen en de overige speelstukken van dik karton.
Voor het spel is ook een speelmat te verkrijgen en, aangezien ik een sucker voor die dingen ben, is ook de mat aan mijn collectie toegevoegd. Fijne bijkomstigheid, de mat kan gewoon in de doos van het basisspel bewaard worden. Ik heb daarvoor wel de originele insert vervangen door een insert die ik zelf gemaakt hem met foamboard. En wellicht dat ik de grondstoffen ook nog eens ga vervangen door een meer realistische variant ervan. Het oog wil natuurlijk ook wat!
Conclusie
Furnace vond ik al leuk om te spelen, zowel multiplayer als solo, maar ik ben blij met de mogelijkheden die Furnace Interbellum biedt. De uitbreiding maakt van Furnace een volwaardig solospel dat voldoende uitdaging biedt door de verschillende Agents.
Gaat mijn hart er echt sneller van kloppen? Dat is misschien wat overdreven, maar dat neemt niet weg dat ik het spel graag speel.
Review door Corien de Jongh © voor De Solospelers ©
Pro
+ Snel opgezet, vlot gespeeld
+ Agents zijn makkelijk in onderhoud
Con
- Het artwork zal niet iedereen aanspreken
- Uitbreiding noodzakelijk om het spel ‘echt’ solo te spelen
REFERENTIEPUNTEN
Thema: 4/5
Art/Componenten: 7/10
Spelregels: 5/5
Setup/Speeltijd: 4/5
Geluk versus strategie: 4/5
Win-/Verliesconditie: 5/5
Herspeelbaarheid: 3/5
Spelplezier: 7/10
ALGEMENE SCORE: 7,8/10
Te beginnen met de startspeler, en vanaf daar in de richting van de klok mee, plaatst elke speler één van zijn of haar schijven op één van de bedrijven in het aanbod. Daarbij dient rekening te worden gehouden met de volgende plaatsingsregels:
- Op een Company-kaart mogen nooit twee schijven van dezelfde speler liggen.
- Op een Company-kaart mogen nooit twee schijven met dezelfde waarde liggen.
Bekijk het eens van de andere kant
Het plaatsen van de schijven (het bieden) gaat net zolang door tot de spelers al hun schijven geplaatst hebben. De speler die de schijf met de hoogste waarde heeft geboden, mag het bedrijf aan zijn of haar imperium toevoegen.
Nu denk je misschien: waarom zou ik nog een schijf op een kaart plaatsen als ik toch geen kans meer heb om dat bedrijf te bemachtigen? Terechte vraag, en om daar antwoord op te kunnen geven, is het handig om eerst de Company-kaarten uit te leggen.
Een Company-kaart staat dus voor een bedrijf en is dubbelzijdig. De ene zijde van de kaart bestaat uit drie delen: een afbeelding in het midden van de kaart met daarboven één of meer grondstoffen (of een mogelijkheid tot conversie tussen verschillende grondstoffen) en daaronder twee rijen. In beide rijen wordt weer een aantal grondstoffen weergegeven (of een mogelijkheid tot conversie), waarbij de onderste rij in zwart-wit is afgebeeld en daarmee nog inactief is.
Zolang een Company-kaart nog met deze zijde naar boven ligt, ontvang je als eigenaar alleen het voordeel van de bovenste van de twee rijen. Door het bedrijf op te waarderen, mag je de kaart omdraaien en ontvang je vanaf dat moment de voordelen van beide rijen.
Zolang een Company-kaart nog met deze zijde naar boven ligt, ontvang je als eigenaar alleen het voordeel van de bovenste van de twee rijen. Door het bedrijf op te waarderen, mag je de kaart omdraaien en ontvang je vanaf dat moment de voordelen van beide rijen.
Ik eis compensatie
Oké, maar wat heb je dan aan de grondstoffen die boven de afbeelding staan afgebeeld? Nou, als eigenaar van de kaart helemaal niets, maar als verliezer bij de veiling des te meer. Je wordt namelijk gecompenseerd voor het niet verkrijgen van het bedrijf en de compensatie wordt hoger naarmate je een schijf hebt geplaatst met een hogere waarde. Bestaat de compensatie bijvoorbeeld uit twee steenkool en je hebt een schijf met waarde 3 geplaatst, dan ontvang je in totaal zes steenkool als compensatie.
Oké, maar wat heb je dan aan de grondstoffen die boven de afbeelding staan afgebeeld? Nou, als eigenaar van de kaart helemaal niets, maar als verliezer bij de veiling des te meer. Je wordt namelijk gecompenseerd voor het niet verkrijgen van het bedrijf en de compensatie wordt hoger naarmate je een schijf hebt geplaatst met een hogere waarde. Bestaat de compensatie bijvoorbeeld uit twee steenkool en je hebt een schijf met waarde 3 geplaatst, dan ontvang je in totaal zes steenkool als compensatie.
Gaat het om een conversie, dan mag je het effect zo vaak uitvoeren als de waarde van je schijf. Bestaat de compensatie uit het omzetten van een ijzeren staaf naar een olievat, dan mag je dat maximaal twee keer doen als je een schijf met waarde 2 hebt geplaatst.
Het kan dus interessant zijn om een schijf met een zo hoog mogelijke waarde neer te leggen op een Company-kaart waar een ander al een schijf met waarde 4 heeft geplaatst.
Goed, terug naar de Auction Phase. Wanneer alle spelers al hun schijven geplaatst hebben, wordt de veiling afgehandeld. Te beginnen met de meest linker Company-kaart en van daaruit naar rechts, wordt per kaart gekeken wie de eigenaar is van de schijf met de hoogste waarde. Die speler krijgt de kaart. Andere spelers met een schijf op de kaart krijgen nu hun compensatie. Door compensatie verkregen grondstoffen mogen gebruikt worden voor een conversie bij een andere (verder naar rechts liggende) kaart waarvoor een speler ook gecompenseerd wordt. Zodra alle Company-kaarten zijn verdeeld, begint de Production Phase.
Spelers mogen hun Company-kaarten neerleggen in een volgorde naar keuze, de Production Chain. Dit geldt zowel voor de zojuist verkregen kaarten als voor de in eerdere rondes verkregen kaarten. Het is hierbij belangrijk om ervoor te zorgen dat je aan het begin van de keten al de benodigde grondstoffen weet te verzamelen om aan het einde van de keten grof geld te verdienen.
De productieketen
Er is trouwens een variant waarbij de eerder verkregen kaarten blijven liggen in dezelfde relatieve volgorde en nieuw verkregen kaarten alleen links, rechts of tussen de kaarten van de Production Chain geplaatst mogen worden. Op die manier heb ik zelf het spel nog nooit gespeeld. Misschien moet ik dat toch maar eens gaan doen.
Wanneer alle spelers tevreden zijn over hun Production Chain, gaat er daadwerkelijk geproduceerd worden. Ook weer te beginnen met de meest linker kaart gaan de spelers nu hun Company-kaarten af en mogen de voordelen per kaart genomen worden. Hierbij is van belang dat een kaart volledig wordt afgehandeld voordat men doorgaat naar de volgende kaart. Het voordeel van de Start-up-kaart is dat je Company-kaarten die rechts van de Start-up-kaart liggen kunt opwaarderen, dit tegen betaling van een Upgrade token en een steenkool.
Na de Production Phase van de vierde ronde is het spel afgelopen. De winnaar is de speler die het meeste geld bij elkaar heeft weten te krijgen.
Wanneer alle spelers tevreden zijn over hun Production Chain, gaat er daadwerkelijk geproduceerd worden. Ook weer te beginnen met de meest linker kaart gaan de spelers nu hun Company-kaarten af en mogen de voordelen per kaart genomen worden. Hierbij is van belang dat een kaart volledig wordt afgehandeld voordat men doorgaat naar de volgende kaart. Het voordeel van de Start-up-kaart is dat je Company-kaarten die rechts van de Start-up-kaart liggen kunt opwaarderen, dit tegen betaling van een Upgrade token en een steenkool.
Na de Production Phase van de vierde ronde is het spel afgelopen. De winnaar is de speler die het meeste geld bij elkaar heeft weten te krijgen.
Furnace is dus een spel met bieden, maar dat werkt solo toch helemaal niet? De makers van het spel hebben er ook zo over gedacht, want Furnace is in de basis een spel voor twee tot vier spelers. Om het spel ook een beetje leuk te houden met twee spelers, dient er gespeeld te worden met een dummyspeler. Deze krijgt aan het begin van het spel ook een set schijven. Nadat beide spelers een schijf hebben geplaatst, wordt er met een dobbelsteen gerold. De waarde van de dobbelsteen is ook het nummer van de kaart in het aanbod (gezien van links naar rechts) waarop de dummyspeler gaat bieden. De dummyspeler heeft zich ook te houden aan de plaatsingsregels die voor de andere spelers ook gelden, en plaatst de schijf met de laagst mogelijke waarde op de doelkaart. Als dat niet meer mogelijk is, dan wordt de kaart rechts van de doelkaart de nieuwe doelkaart. Is de zesde kaart de doelkaart en is plaatsing door de dummyspeler niet mogelijk, dan wordt de eerste kaart in de rij de doelkaart. Kaarten die worden gewonnen door de dummyspeler gaan uit het spel, maar niet voordat de spelers hun compensatie hebben gekregen.
Omdat Furnace een hele fijne optimalisatiepuzzel is, zijn er veel solospelers die het spel spelen met twee dummyspelers. Misschien niet ideaal, de dummies maken niet de meest logische keuzes, maar het werkt wel. Toch zou het fijn zijn als ook de dummyspeler iets van een strategie zou volgen.
Furnace Interbellum
De makers van het spel hebben gelukkig naar ons solospelers geluisterd. Met het uitbrengen van Furnace Interbellum (2022) is het spel dan ook officieel solo te spelen. De uitbreiding bevat namelijk vier Agent-kaarten waarop is aangegeven welke voorkeuren een Agent bij het plaatsen van zijn schijven heeft. Er zijn drie Agents die zich richten op één van de drie grondstoffen in het spel (de Coal Baron, de Steel Magnate en de Oil Tycoon) en één Agent die voor alles gaat (de Monopolist).
Voor een Agent dient nog steeds gegooid te worden met een dobbelsteen om te bepalen welke kaart in het aanbod de doelkaart is, maar of en zo ja, welke schijf op die doelkaart wordt geplaatst, is afhankelijk van de voorwaarden van de Agent. Op de doelkaart van de Steel Magnate bijvoorbeeld dienen ijzeren staven als voordeel gegeven te worden. Is dat het geval, dan plaatst hij zijn schijf met de hoogst mogelijke waarde op de Company-kaart. Is dat niet het geval, dan gaat de schijf naar de eerstvolgende verder naar rechts gelegen kaart waar dit voordeel wel te halen valt.
Houd die Agents goed in de gaten
De Agents voegen de gewonnen Company-kaarten ook toe aan hun imperium en verdienen hier ook geld mee. Ook worden ze gecompenseerd wanneer hun bod op een bedrijf niet het winnende bod is. En dit is waar het spelen met de Agents mijn absolute voorkeur heeft boven het spelen met twee dummyspelers. Omdat je weet waarop de Agents gaan binnenlopen, is het de zaak om ervoor te zorgen dat zij de bedrijven waar hun voorkeur naar uitgaat, niet aan hun imperium kunnen toevoegen. Je gaat dus niet per se voor de kaart die jou het meest oplevert, maar let ook op de kaarten die de Agents zouden kunnen krijgen en probeert dat te voorkomen. De Oil Tycoon krijgt in de Production Phase bijvoorbeeld 5 munten voor elke Company-kaart waarop een olievat als voordeel is afgebeeld. Geloof me, dit kan erg hard oplopen, dus voorkomen is beter dan genezen.
Behalve de Agents voegt Furnace Interbellum nog meer nieuws aan het spel toe. Zo zijn er variabele Capitalist Discs, waarmee je de schijf een waarde tot 9 kunt geven door evenveel steenkool te betalen.
Ook zijn er de Business School-kaarten, waar managers worden opgeleid. Als je voor een manager het hoogste bod hebt weten uit te brengen (anders gezegd, je biedt hem het hoogste salaris), dan kun je hem in één van je bedrijven inzetten. Zo zijn er managers die je het instant effect van een Company-kaart nogmaals laten uitvoeren of je extra geld opleveren. Omdat de Coal Baron ook managers kan inhuren, zorgt dit ervoor dat je alles nog beter in de gaten moet houden. Ik houd daar wel van.
Wat vinden we er verder van?
Furnace Interbellum brengt verder nog 24 nieuwe Company-kaarten, die ook een instant effect als voordeel kunnen geven, 4 nieuwe Start-up-kaarten, 4 nieuwe Capitalist-kaarten (en eentje ter vervanging van een kaart uit het basisspel) en extra grondstoffen en geld. Als laatste zitten er componenten bij voor een vijfde speler.
De regels zijn eenvoudig, zowel van het basisspel als van de uitbreiding. De setup van het spel neemt ongeveer 5 minuten in beslag en een potje duurt tussen de 30 en 40 minuten.
De componenten zijn van een prima kwaliteit. Dit geldt zowel voor de kaarten als de houten grondstoffen en de overige speelstukken van dik karton.
Voor het spel is ook een speelmat te verkrijgen en, aangezien ik een sucker voor die dingen ben, is ook de mat aan mijn collectie toegevoegd. Fijne bijkomstigheid, de mat kan gewoon in de doos van het basisspel bewaard worden. Ik heb daarvoor wel de originele insert vervangen door een insert die ik zelf gemaakt hem met foamboard. En wellicht dat ik de grondstoffen ook nog eens ga vervangen door een meer realistische variant ervan. Het oog wil natuurlijk ook wat!
Conclusie
Furnace vond ik al leuk om te spelen, zowel multiplayer als solo, maar ik ben blij met de mogelijkheden die Furnace Interbellum biedt. De uitbreiding maakt van Furnace een volwaardig solospel dat voldoende uitdaging biedt door de verschillende Agents.
Gaat mijn hart er echt sneller van kloppen? Dat is misschien wat overdreven, maar dat neemt niet weg dat ik het spel graag speel.
Review door Corien de Jongh © voor De Solospelers ©
Pro
+ Snel opgezet, vlot gespeeld
+ Agents zijn makkelijk in onderhoud
Con
- Het artwork zal niet iedereen aanspreken
- Uitbreiding noodzakelijk om het spel ‘echt’ solo te spelen
REFERENTIEPUNTEN
Thema: 4/5
Art/Componenten: 7/10
Spelregels: 5/5
Setup/Speeltijd: 4/5
Geluk versus strategie: 4/5
Win-/Verliesconditie: 5/5
Herspeelbaarheid: 3/5
Spelplezier: 7/10
ALGEMENE SCORE: 7,8/10